Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ Q ♥ KQJ4 ♦ QT875 ♣ 983
♠ 2 ♥ 65 ♦ KJ92 ♣ AT7542		♠ AJ943 ♥ A2 ♦ A63 ♣ KQ6
	♠ KT8765 ♥ T9873 ♦ 4 ♣ J

Gracz E ma silnego trefla na pikach (ale też wielkie bez atu), kiedy jednak S wejdzie systemowymi 2♦ – według opisu systemu konwencyjnym wskazaniem dwukolorówki 5⁺–5⁺ na starszych – oczywiście opcja gry w ten kolor natychmiast upadnie. W jest za słaby na forsujące 3♣, powinien jednak 2♦ skontrować – i nie powinna to być kontra tylko karowa, ale generalnie wywołanie (wskazanie) kolorów młodszych, już w sile choćby półpozytywnej. Skoro bowiem przeciwnik wskazał starsze, to WE będą grali najczęściej w któryś z kolorów młodszych (albo w bez atu), należy więc jak najszybciej (możliwy jest bowiem blokujący skok e-N-a) poinformować partnera, iż ręka W daje takie możliwości. N rzeczywiście skoczy wówczas na 3♥ albo nawet na 4♥, w tym pierwszym wypadku zmuszając silnotreflowego gracza E do zapowiedzenia 3BA. Gdyby te obiegły, zostałyby bezproblemowo zrealizowane z nadróbką, trudno mi jednak sobie wyobrazić, aby S – z superofensywnym układem 6–5, pewny czterokartowego fitu w ręce partnera oraz znajdujący się w założeniach korzystnych – na to pozwolił. Po jego 4♥ światła reflektorów skierują się natomiast na zawodnika W. Owszem, może on zadowolić się kontrą albo spasować i potem uszanować kontrę partnera, raczej nie wygra jednak w ten sposób rozdania. Ma też przecież niezły układ, kuszące jest zatem postawienie na grę własną, tym bardziej, że wszystko wskazuje na to, iż obrona przeciwników będzie dla nich opłacalna. Najbardziej radykalnym krokiem – nieco ryzykownym, ale też oferującym najwyższą wypłatę – jest zgłoszenie 4BA – z nadzieją, że partner wygra je w oparciu o sześciokartowego longera roboczego w treflach. Na pewno dysponuje bowiem fitem w tym kolorze, a gdy na przykład zbraknie w nim damy, będzie dobrze wiedział, gdzie jej poszukać. Oczywiście, ryzyko też istnieje, na przykład kiedy partner nie ma ♣K, to impas przeciwko tej figurze (gdy E posiada w treflach damę z waletem) często się nie uda. A to będzie raczej nieodwołalnie oznaczało wpadkę i zapis dla przeciwników, przecież partner dysponuje najprawdopodobniej tylko jednym stoperem kierowym.

Pewniej wygląda końcówka w trefla, która na ogół zostanie zrealizowana także wówczas, gdy trzeba będzie oddać wziątkę atutową. Tyle tylko, że przyniesie ona jedynie 600 punktów, a nawet ewentualne 620 to w turnieju na maksy istotnie mniej aniżeli zapis za zrealizowane 4BA.

Wreszcie kontra na 4♥ przeciwników na pewno zagwarantuje stronie WE zapis, tyle że statystycznie wyniesie on 300 – 500 punktów, co przyniesie jej odpowiednio niższą notę turniejową.

I jeszcze druga z zaprezentowanych wyżej sekwencji licytacyjnych – otóż jeżeli N zdecyduje się na prewencyjny skok na 4♥ – co w założeniach korzystnych jest jak najbardziej dopuszczalne – przeciwnicy nie dostaną nawet szansy zagrania w bez atu. Otwierający będzie musiał zapowiedź tę skontrować i jego partner stanie wyłącznie przed alternatywą: pas i przyjęcie 500 punktów za wpadkę przeciwników bez trzech (gdy broniący w którymś momencie połączą dwukrotnie atuty) – bądź zgłoszenie 5♣ z dużą nadzieją na zrealizowanie tego kontraktu. Ta zgodnie z oczekiwaniami zawodnika W ziści się i zaowocuje 600 punktami dla jego strony. Na zapis 630 za dziesięć lew na końcówkę w bez atu nie będzie jednak w tym wariancie żadnych szans. Stąd kolejna w dzisiejszych rozważaniach pochwała waleczności i agresywności, wywierania jak najszybciej i na jak najwyższym szczeblu maksymalnej presji na przeciwników. Poddani takiemu naciskowi, często popełnią oni bowiem błąd, a nawet nie tyle pobłądzą, co po prostu podejmą nietrafną akurat decyzję. A im częściej zostaną postawieni w takiej sytuacji, tym częściej się pomylą czy też nie trafią optymalnego rozwiązania…

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 630dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 10 (WE).