Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ T64 ♥ 732 ♦ K65 ♣ J985
♠ J32 ♥ KQ4 ♦ QJ842 ♣ AT		♠ AQ98 ♥ T95 ♦ AT97 ♣ 74
	♠ K75 ♥ AJ86 ♦ 3 ♣ KQ632

Powyższa sekwencja e-N-a to konwencyjne działanie blokujące, które powinien on oczywiście przedsięwziąć. I to mimo bezprzebitkowego układu 4333, na linii NS znajduje się bowiem dziewięć, a może nawet dziesięć trefli, jest ona też przed partią. Nawet to transferowe podniesienie powinno jednak zostać przez zawodnika E wywoławczo skontrowane, jest on bowiem po pasie, nie wprowadzi więc partnera w błąd co do swojej siły. E może przecież grać w piki i kara, a od biedy nawet w kiery. Owszem, z dwoma starszymi czwórkami W zgłosi raczej 3♥ i skończy się na grze gorszej niż 3♠ – na ośmiu atutach, jeszcze bardziej ryzykowny byłby jednak pas na automatyczne 3♣ e-S-a. Przeciwnicy mają bowiem bardzo dobrze sfitowany kolor, gdyby zatem ich 3♣ obiegły, na pewno nie byłby to dla WE dobry interes. W tym wypadku W zapowie 3♦ i te staną się kontraktem ostatecznym. Zresztą gracz ten mógłby w zasadzie zgłosić takie same 3♦ już okrążenie wcześniej, bezpośrednio po 3♥ e-S-a, szansa na to, iż N ma forsing do dogranej w składzie 5⁺–5⁺, jest bowiem minimalna. Skoro bowiem – w podstawowym, najbardziej prawdopodobnym wariancie – przeciwnicy mają tak dobrze sfitowane trefle, to i w rękach WE znajduje się kolor uzgodniony. A ponadto partner (E) ma co najwyżej dwa trefle, przeto W na pewno znajdzie w jego ręce fit karowy.

Przeciwko 3♦(W) N zawistuje w uzgodnione trefle, broniący wezmą zatem lewę w tym kolorze, ♥A oraz ♠K. Natomiast ♦K e-N-a zostanie wyimpasowany, przeto rozgrywający bez trudu skompletuje 10 wziątek, wartych 130 punktów.

Oczywiście o osiągnięciu siedmioatutowej końcówki w piki, również szczęśliwie wychodzącej, nie będzie tu mowy.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 8 (WE).