Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ ♥ QT6 ♦ QT98532 ♣ Q84
♠ AK852 ♥ AK92 ♦ K ♣ 932		♠ QJ964 ♥ 8743 ♦ ♣ A765
	♠ T73 ♥ J5 ♦ AJ764 ♣ KJT

Po oczywistym otwarciu gracza W 1♠ (z singlowym ♦K nie ma mowy o otwarciu 1♣) – N, z mocno układową ręką i długimi karami, powinien wykonać blokujący skok tym kolorem. I to możliwie jak najwyżej, aby potem broń Boże nie musieć się poprawiać. Z tego punktu widzenia wartość jego ręki to około 3,5 kara, damy w bocznych kolorach to bowiem wartości raczej defensywne aniżeli ofensywne. Polecam jednak skok na 4♦, aby natychmiast wywrzeć na przeciwników jak największą presję. Wprawdzie W pokazał już piki, ale tak wysoka destrukcja graczy NS może bądź to przeszkodzić kontrpartnerom w znalezieniu optymalnego koloru uzgodnionego, gdy nie są nim piki, bądź to utrudnić lub wręcz uniemożliwić zawodnikowi E opisanie rzeczywistego potencjału ofensywnego swojej ręki (jak w tym wypadku). Ponadto – szczególnie w korzystnych dla strony NS założeniach – może to być udany wstęp do znalezienia optymalnej obrony po spodziewanym zapowiedzeniu przez stronę przeciwną popartyjnej końcówki. A że partner e-N-a jest po pasie, zdecydowane, czytelne 4♦ bardziej go do ewentualnych posunięć obronnych zachęcą aniżeli – w takiej sytuacji często jedynie taktyczne – 3♦.

Po 4♦ e-N-a graczowi E nie pozostanie nic innego, jak tylko uzgodnić kolor partnera na szczeblu dogranej. Nie przekaże w ten sposób partnerowi żadnych konkretnych informacji o swej karcie, taka zapowiedź może być bowiem zgłoszona z bardzo różnymi typami rąk – zarówno jeśli chodzi o siłę, układ, jak i liczbę pików. WE znajdą się w jeszcze trudniejszej sytuacji, gdy S – z pięciokartowym fitem – przedłuży destrukcję zapowiedzią 5♦. Mimo układu 5332 będzie bowiem dobrze wiedział, że będzie to obrona opłacalna, na ogół bardzo opłacalna. W skontruje, ma przecież górne lewy także w kierach, zaś jego ♦K nie znaczy nic, tym bardziej iż także jego partner na pewno posiada w tym kolorze wartość. Po pasie e-N-a E stanie jednak przed bardzo trudnym problemem. Ma wprawdzie pewną wziątkę na ♣A, nie będzie się zatem obawiał, że przeciwnicy mogą swoją grę zrealizować, będzie jednak też wiedział, iż przedpartyjna wpadka będzie dla nich opłacalna. Wielu posiadaczy tej karty odejdzie więc na 5♠ – w pełnym ataku, aby tę grę zrealizować. W końcu pięciokartowy fit i dwie kontrole pierwszej klasy w bocznych kolorach to na pewno poważniejsze wartości niż te, na które partner mógł liczyć po zapowiedzi E 4♠. I za odejście na 5♠ naprawdę trudno będzie tego zawodnika winić.

Tymczasem, przede wszystkim wskutek duplikacji krótkości karowych, strona WE ma trzy nieuniknione przegrywające: jedną w kierach i dwie w treflach. Przeciwnicy dostaną te wziątki bez względu na pierwszy wist (no, gwoli absolutnej ścisłości, poza ♠D!?) i dalszą obronę, kontrakty 5♠(WE) będą zatem kładzione bez jednej.

Także bez jednej zostałoby położone 5♦ strony NS, ma ona bowiem dwie przegrywające w kierach i jedną w treflach. To po prostu superopłacalna obrona popartyjnej dogranej przeciwników.

Jak już wspomniałem, graczowi E naprawdę nie będzie jednak łatwo spasować na partnerową kontrę na 5♦…

Minimaks teoretyczny: 5♦(NS) z kontrą, 10 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 10(NS);

♥ – 10 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 6 (WE).