Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ JT75 ♥ Q76 ♦ J932 ♣ A3
♠ A96 ♥ AJ4 ♦ 654 ♣ J752		♠ 432 ♥ KT932 ♦ AT87 ♣ Q
	♠ KQ8 ♥ 85 ♦ KQ ♣ KT9864

W tym wypadku graczN nie ma specjalnego powodu, aby podtrzymywać licytację. Proszę porównać jego kartę z ręką E w rozdaniu 4., tam zawodnik ten – mimo posiadania tylko jednego trefla – miał nie tylko o punkt więcej, ale też dużo ładniejsze, zwarte miltony oraz dużo lepszy układ. Kiedy zatem 2♣ dobiegną do gracza E, ten wprawdzie bez wątpienia będzie bardzo chciał coś powiedzieć, jest jednak na jakąkolwiek aktywność zbyt słaby. Powinien zatem nie spierać się z przeznaczeniem i potulnie spasować. Inna sprawa, że interwencja kontrą byłaby tu akurat bardzo szczęśliwa – partner z rozpaczy powiedziałby wówczas 2♥ – jako że w takiej sytuacji dużo bardziej wskazane jest zgłoszenie trójki w kolorze starszym aniżeli w młodszym (na wywoławczą kontrę partnera fity w starszych są bowiem w zasadzie obowiązkowe, podczas gdy w młodszych – niekoniecznie) – a tę grę dałoby się jeszcze zrealizować (albo bowiem rozgrywający przebije w ręce W czwartą rundę kar, albo w naturalny sposób wyrobi sobie w tym kolorze dziesiątkę; oczywiście będzie też musiał wyłapać damę atu). A kiedy NS przelicytują tę grę 3♣, będą już musieli leżeć bez jednej. Oczywiście tylko wtedy, gdyE nie przedobrzy, przepychając się na 3♥. Do takiej gry – 3♣(S) – dojdzie też wtedy, gdy N zada mocno naciągane, pytające 2♦, zaś po odpowiedzi partnera 2BA wróci na 3♣ [jeszcze gorzej, bo wpadką bez dwóch, skończyłby się kontrakt 2BA(S)].

Przeciwko treflowej grze e-S-a W wyjdzie w karo, a jego partner zabije pierwszą lewę asem, od e-S-a spadnie wówczas figura. Naturalnie wygląda odwrót pod najsłabszy stół – w pika, wówczas jednak konieczne będzie zarówno zabicie tej lewy przez W asem, jak i – chwilę później – natychmiastowe zagranie przez tego zawodnika w kiery, aby broniący czym prędzej odebrali dwie należne im wziątki w tym kolorze. Ponadto W weźmie lewę na waleta atu, przeto grający 2♣ S zrobi tylko swoje, zaś jego 3♣ zakończą się już wpadką bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 2♠(NS) z kontrą, 7 lew albo 3♣(NS) z kontrą, 8 lew; 100dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (WE).