Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ K 9 5 ♥ Q 9 5 ♦ 9 7 6 3 ♣ K 5 3
♠ A 10 ♥ 10 7 6 3 ♦ A K 5 ♣ J 10 9 8		♠ Q J 8 7 4 3 ♥ K J 8 4 ♦ 4 ♣ 7 2
	♠ 6 2 ♥ A 2 ♦ Q J 10 8 2 ♣ A Q 6 4

E nie powinien otwierać na drugiej ręce słabymi 2♠, ma bowiem z boku solidne cztery kiery, w drugim okrążeniu, mimo niekorzystnych założeń, powinien jednak bezwarunkowo zabrać głos. Naturalne wejście 2♠ ma tę przewagę nad konwencyjnymi 2♦, iż jednoznacznie powie o ofensywnej karcie w układzie 6♠–4♥, tylko ona uzasadnia bowiem uprzedni pas, a następnie wejście 2♠, szczególnie w założeniach niekorzystnych. Po prostu E nie dał otwarcia na drugiej ręce ze względu na cztery kiery. Alternatywne zgłoszenie koloru przeciwnika, wskazujące po prostu kolory starsze, jest nieco mniej opisowe, ale bezpieczniejsze – jeśli bowiem trzeba będzie grać w kiery, można to będzie zrobić na szczeblu dwóch.

Po trzecioręcznym otwarciu e-S-a 1♦ jego partner – z czterokartowym fitem – będzie walczył do wysokości 3♦, tę zapowiedź gracz W powinien wszakże przelicytować 3♥ (czy nawet 3♠, jeśli nie będzie pewien obecności w ręce partnera czterech kierów). Istnieje wprawdzie finezyjna obrona kontrakt 3♥(W) kładąca (blotka trefl do figury, blotka trefl do króla i trefl po raz trzeci, skracający dziadka), w turniejowej rzeczywistości padnie jednak bez wątpienia wist karowy. Rozgrywający wyrzuci ze stołu trefla, a potem zagra kiera do waleta.S pobije go ♥A, po czym – powiedzmy – ściągnie ♣A i powtórzy treflem, albo nawet zagra blotką treflową do króla partnera i ten będzie kontynuował treflem. Rozgrywający przebije na stole, po czym będzie się musiał wziąć za wyrabianie pików, nie ściągając uprzednio rzecz jasna ♥K. Nawet jeśli zrobi wówczas impas przeciwko ♠K, a N po wzięciu lewy na ten honor ponowi treflem, to W dokona w dziadku kolejnej przebitki, następnie zaś zagra pika do asa, wróci na stół ♥K i na dobre piki wyrzuci z ręki karo i trefla. N dostanie więc jeszcze tylko wziątkę na damę atu. Podobnie potoczy się końcowa faza rozgrywki, gdy W zagra piki z góry albo zrobi w tym kolorze impas, a N go przepuści. Rozgrywający ściągnie bowiem następnie ♠A, wejdzie na stół ♥K, przebije w ręce pika, przebije na stole jakąś kartę koloru młodszego i na dobrego pika dokona takiej czy wyrzutki. N przebije tę lewę ♥D, ale ponadto odbierze jeszcze tylko jedną wziątkę – karową albo treflową.

Minimaks teoretyczny: 4♦(NS) z kontrą, 9 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 8(WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (WE).