Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ 6 5 4 2 ♥ 9 7 ♦ Q 10 9 7 5 2 ♣ K
♠ J 8 ♥ A K Q 4 3 2 ♦ ♣ Q J 7 4 2		♠ A K 10 9 ♥ 10 6 ♦ A K J 6 ♣ 9 8 3
	♠ Q 7 3 ♥ J 8 5 ♦ 8 4 3 ♣ A 10 6 5

Rozdanie stosunkowo proste – E otworzy 1BA, a W da transfer na kiery 2♦, który otwierający przyjmie beznadwyżkowym rebidem 2♥. Następnie W może kontynuować czy to splinterem 4♦, czy to naturalnymi 3♣. W pierwszym przypadku partner zgłosi negatywne 4♥, ma bowiem ogromne, w sporej części spalone, wartości karowe. W drugim E powie 3BA, zaś W będzie kontynuował opis swojego dużego układu odzywką 4♣. Otwierający zgłosi wówczas cuebid 4♦, ma bowiem ładne, górne honory w karach i pikach. W nie powinien jednak raczej samodzielnie wychodzić z licytacją powyżej szczebla dogranej – przy nie najlepszych wartościach w ręce partnera już kontrakt na wysokości pięciu może bowiem być zagrożony. Z drugiej strony dotychczasowa sekwencja odpowiadającego mówi przede wszystkim o dużym układzie jego ręki, powiedzmy 5♥–6♣, nie przekazuje zaś w zasadzie żadnych intencji szlemikowych.  Tymczasem potencjał szlemikowy jego atrakcyjnej karty jest przecież wcale niemały, wystarczyłoby na przykład, gdyby partnerowy ♦K znajdował się w treflach, a szlemik (treflowy czy kierowy) byłby znakomitą propozycją. W związku z tym za lepszą należy uznać pierwszą z proponowanych sekwencji, która wprawdzie ukryje drugi kolor ręki W, ale przynajmniej zainwituje grę premiową, uzależniając ją przede wszystkim od ewentualnego wyłączenia w karach. Ponadto jeżeli otwierający włączy się do rozmowy o szlemiku, po splinterowych 4♦ W zgłaszając cuebidowe 4♠, jego partner może skoczyć na 6♣, wskazując w ten sposób duży układ kierowo-treflowy. Gdy E ma cztery-pięć trefli i dwie blotki kierowe, szlemik w trefle istotnie może być lepszy od  kierowego, niemniej w turnieju na maksy para i tak zazwyczaj postawi na grę w kolor starszy, nawet na szczeblu sześciu.

Wracając do sekwencji drugiej, ponieważ w powyższych rozważaniach uznaliśmy ją za przynajmniej lekkie niedolicytowanie (przez W), nieco niebezpieczny krótkościowy cuebid odpowiadającego 5♦ – po 4♦ partnera – wypada uznać za dopuszczalny, a może nawet wskazany. Wprawdzie 5♥(WE) będzie już czasami mogło zostać położone – na przykład w przy autentycznym rozkładzie na przebitce treflowej, gdyby kolor ten nie był w rękach NS zablokowany – szansa na dobrego szlemika jest jednak spora. Przecież ze wspomnianą już kartą (♣K zamiast ♦K w ręce E) otwierający również po 4♣ partnera powie 4♦, czy jednak po jego 4♥ wyjdzie z licytacją powyżej szczebla dogranej, zgłaszając 4♠? Tym bardziej iż – jak już wspomnieliśmy – za aktualną sekwencją W kryje się przede wszystkim układ, a nie aspiracje szlemikowe.  W rozdaniu autentycznym po ewentualnych 5♦ E, za którymi na dobrą sprawę musi się kryć renons w tym kolorze, wróci rzecz jasna na 5♥, a te zostaną jeszcze bez większych problemów zrealizowane.

W finale IMP 2015 w rozdaniu tym grane będą zatem przede wszystkim kontrakty 4♥, 5♥, a może nawet czasami 6♥(E). Po karowym i pikowym rozgrywający łatwo skompletuje 12 wziątek, każdy inny atak powinien ograniczyć go do lew 11.

Minimaks teoretyczny:5BA(WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ –  7 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 11 (WE).