Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ K 10 7 6 3 2 ♥ K 6 4 2 ♦ Q 9 ♣ 5
♠ A 8 5 ♥ A 10 5 3 ♦ A J ♣ K J 4 3		♠ Q ♥ Q J ♦ K 7 5 4 3 2 ♣ 8 7 6 2
	♠ J 9 4 ♥ 9 8 7 ♦ 10 8 6 ♣ A Q 10 9

¹cztery kiery bokiem, zatem nie ma mowy o tym, by na pierwszej ręce dać otwarcie słabymi 2♠ czy 2♦ multi

²wskazanie kolorów starszych, zapowiedź lepsza od jednokierunkowych 2♠ (czy wejścia 2♦ typu multi), jeśli będzie ku temu sposobność i podstawy, N w drugim okrążeniu zalicytuje jeszcze piki

³6⁺♦, inwit [alternatywą jest wskazanie układu 5⁺–4⁺ w młodszych konwencyjną zapowiedzią 2♠ (siła od walki o częściowy zapis po forsing do dogranej), kara są jednak wyraźnie dłuższe i silniejsze od trefli i w oparciu o tego longera mogą być do wygrania 3BA]

⁴17 PC i dwa honory w karach, wprawdzie w pikach trochę chudo, ale nie można przecież mieć wszystkiego

Na linii WE znajduje się 25 PC i jako taki sześciokartowy longer roboczy w karach, wiele par ją okupujących zapowie przeto w zasadzie bilansowe 3BA. Oczywiście bilans ten znacznie obniża singlowość ♠D, niemniej przeciwko ostatecznemu kontraktowi N zaatakuje przecież  blotką pikową (a nie ♠K) i ta dama w dziadku weźmie pierwszą lewę. Naturalna rozgrywka – szczególnie po wskazaniu przez e-N-a dwukolorówki na starszych – to impas ♦W w ręce i – gdy ten się utrzyma – ściągnięcie ♦A i zagranie w kiera, by dostać się na stół honorem tego koloru. Gdyby S miał ♦D x x albo ♦D x, taka gra doprowadziłaby do zrealizowania kontraktu z nadróbką (jedną bądź nawet dwoma). Teraz będzie dużo mniej różowo: N zabije ♦W damą i będzie kontynuował pikiem (w pierwszej lewie S dołożyłby zachęcającą ♠4, później zaś jeszcze na wszelki wypadek czy to potwierdzi wist ♦6, czy to – w zależności od ustaleń pary – da lawintala ♦8). I dojdzie do bolesnej wpadki bez trzech.

Dużo szczęśliwsza byłaby rozgrywka polegająca na zagraniu w drugiej lewie dziadkowej ♥D na impas. Gdyby N zabił ją ♥K (?), grę by wypuścił, rozgrywający przepuściłby bowiem następnie pika, trzecią rundę tego koloru pobił w ręce asem, po czym zagrałby ♦A, ♦K i karem, oddając ostatnią z tych lew ręce bezpiecznego przeciwnika S. Ten poza ♦10 mógłby jeszcze tylko odebrać ♣A. Rozgrywający oddałby wówczas tylko po jednej wziątce w każdym kolorze, sam zrobiłby więc swoje.

Oczywiście, gracz N powinien w drugiej lewie ♥D przepuścić. Rozgrywający zagrałby wtedy ze stołu treflem. S musiałby wskoczyć asem (gdyby tego nie dokonał, W wziąłby tę lewę ♣W w ręce i wyszedł stamtąd małym kierem, a potem przepuścił pika, powtórzył  z dziadka treflem i już miałby swoje: dwa piki, trzy kiery, dwa kara i dwa trefle) i wyjść pikiem, powiedzmy waletem. Rozgrywający zabiłby w ręce ♠A, zagrał ♦A i ♦W – do ♦K na stole, zaimpasował trefle waletem i ściągnął w tym kolorze króla. Teraz mógłby zgrać swą ósmą wziątkę na ♥A i pogodzić się z wpadką bez jednej – albo odejść ♥8, z nadzieją, iż wpuści e-N-a i wymusi odeń zagranie spod ♥K (na ♠8 zostanie wyrzucony z dziadka blokujący kolor ♥W). Nic z tego, w lewie tej N dołoży ♠7, przeto weźmie ją jego partner na ♠9 (♠W). Ten odbierze następnie dobre ♣D oraz ♦10, do których N zrzuci piki, i w dwukartowej końcówce wyjdzie kierem, skutkiem czego N dostanie jeszcze wziątkę na króla w tym kolorze. Będzie zatem bez jednej, niemniej po drodze broniący dostaną kilka szans, by ewentualnie pobłądzić.

Generalnie kontrakty 3BA(WE) będą przegrywane od bez jednej do bez trzech, w protokole rozdania znajdzie się przeto dużo wpadkowych zapisów w wysokości 50, 100 i 150 dla NS. Czasami gracze WE wygrają jednak częściówkę w kara czy trefle, za minimaksowe 130 punktów, a co jakiś czas także 3BA i zapiszą po swojej stronie protokołu cenne 400 punktów.

Minimaks teoretyczny: 4♣(WE), 10 lew albo 4♦(WE), 10 lew; 130dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 8 (W!);

♠ – 7 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec