Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ K Q J 5 2 ♥ 2 ♦ K Q 9 7 ♣ Q 8 6
♠ 10 9 8 7 4 ♥ Q 9 4 ♦ 8 4 3 ♣ 9 2		♠ 6 ♥ K 10 7 6 ♦ J 10 6 5 ♣ A J 7 5
	♠ A 3 ♥ A J 8 5 3 ♦ A 2 ♣ K 10 4 3

¹czwarty kolor

²modelowo 2–5–2–4 albo 1–5–3–4 z zatrzymaniem karowym oraz wyraźna nadwyżka honorowa

Z kartą beznadwyżkową, nawet trzymając kara, otwierający powinien zalicytować 2♥ (nie przyrzekające sześciokartu), 2♠ (wskazujące trzy piki) albo 3♣ (z układem 5♥–5♣). Rebid 2BA mówi zatem o lekkiej nadwyżce (lub w wersji mini-maksi o lekkiej nadwyżce albo co najmniej dwóch pełnych nadwyżkach; wówczas 3BA wskazują rękę z dokładnie jedną, ale solidną nadwyżką honorową).

W ten czy inny sposób na dużej większości stołów dojdzie w tym rozdaniu do kontraktu 3BA(S). Przeciwko tej grze W zawistuje bezpiecznie ♠9 (odmiennie) – to wprawdzie kolor odpowiadającego, ale pierwszy wistujący nie ma żadnego lepszego wyboru. Rozgrywający zabije w ręce ♠A, po czym zagra treflem – do damy na stole. E zabije ♣A i zapewne wyjdzie kierem. S doda z ręki blotkę, więc W weźmie tę lewę ♥9, po czym powtórzy ♥D. Rozgrywający będzie myślał o nadróbkach, tym bardziej iż widzi co najmniej 10 lew, gdy piki nie dzielą się 5–1, zabije przeto ♥D asem (ze stołu trefl) i ściągnie piki. Postawi to obrońcę E w przymusie na trzy kolory i 11 istotnie lew stanie się faktem, nawet bez konieczności impasowania ♣W. Kiedy natomiast po wzięciu lewy ♥9 W wpadłby na pomysł, aby powtórzyć małym kierem, wstawionego na trzeciej ręce przez E ♥K rozgrywający zabiłby ♥A i także zgrałby trzy lewy pikowe. Prawy broniący pozbyłby się do nich dwóch kierów i trefla, wówczas rozgrywający musiałby wprawdzie zaimpasować ♣W, ale potem wziąłby też treflową fortę, czyli w sumie skompletowałby lew 11.

Wreszcie powiedzmy, że po zabiciu ♣D asem E powtórzyłby treflem, aby zaatakować przeciwnikowi komunikację i nie ułatwiać mu redukcji lewy do ewentualnego przymusu. Gracz S zrobiłby wtedy impas ♣10 w ręce (10. wziątka), po czym i w tym wariancie zgrałby trzy piki, zrzucając z ręki kiery. E musiałby zachować dwa trefle i cztery kara, a tym samym pozbyć się trzech kierów. Rozgrywający bez trudu rozczytałby sytuację, wydedukowałby przeto, iż w tym momencie może sobie pozwolić na zagranie piąty raz w piki i oddanie tej wziątki obrońcy W. Przedtem jednak E znalazłby się w przymusie i w tej lewie musiałby zrzucić swego ostatniego kiera – króla. Także rozgrywający pozbyłby się wtedy z ręki jeszcze jednego kiera, zaś W wziąłby tę lewę na ♠10 i odszedłby karem (w kiery musiałby bowiem wyjść spod damy – do nożyc ♥A w ręce S). Rozgrywający zabiłby w ręce ♦A i ściągnął ♥A, co postawiłoby prawego obrońcę w prostym treflowo-karowym przymusie.

Rozgrywający zgubiłby drogę do 11. wziątki jedynie wówczas, gdy po tym, jak E zabiłby ♣D asem i wyszedł kierem – pobiłby w ręce ♥A, dążąc do zdobycia 12 lew: pięciu pików, kiera, trzech kar i trzech trefli – dzięki korzystnej sytuacji w tym ostatnim kolorze albo przymusowi.

Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania winno być 660 dla NS, zaś kolejnym co do popularności 630 dla tej samej strony.  

Minimaks teoretyczny:5♠(NS), 11 lew; 650dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 11(NS);

BA – 10(NS).