Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ K 6 4 3 ♥ 8 7 6 2 ♦ 5 4 ♣ 10 8 5
♠ Q 10 5 ♥ K 5 ♦ A K Q ♣ A K Q 7 4		♠ A 8 7 2 ♥ J 9 4 ♦ 10 9 3 2 ♣ J 6
	♠ J 9 ♥ A Q 10 3 ♦ J 8 7 6 ♣ 9 3 2

Nasz System:

¹acolowski forsing do końcówki (23 PC, ale też pięciokart w treflach i bardzo ładne, wysokie honory)

²standardowy negat

³układ zrównoważony

⁴stayman

⁵brak starszych czwórek

⁶karta zbyt słaba na ewentualny inwit 4BA

Wspólny Język:

¹sztuczny forsing do końcówki

²układ zrównoważony i „coś” w karcie

³W wskazał już „coś” w karcie, przeto teraz pasuje

Jeszcze jedna oczywista końcówka, tym razem w bez atu. Jeśli N wyjdzie przeciwko niej agresywnie – blotką pikową, rozgrywający natychmiast dostanie dziesiątą wziątkę na ♠D – i gdy następnie w dosyć naturalny sposób będzie kontynuował z ręki ♠10, zrobi nawet nielicytowanego szlemika. Oczywiście po drodze W sprawdzi jeszcze sytuację w karach, ale te dodatkowej lewy mu nie dadzą; skończy się przeto na pięciu treflach, trzech karach i czterech pikach.

Do silnej ręki rozgrywającego N nie powinien jednak wychodzić spod króla, tylko bezpiecznie zawistować kierem, siódemką. Najprawdopodobniej jego partner wstawi wówczas na trzeciej ręce ♥10 lub nawet doda ♥3 (zakładamy, że z dziadka zostanie zagrana ♥4). Rozgrywający weźmie wówczas pierwszą lewę ♥K, ale w takich okolicznościach będzie to dopiero jego 10. pewna wziątka. Ściągnie ♦A K D, ale to nie wyrobi ♦10 na stole, graczowi W nie pozostanie zatem nic innego, jak tylko zgrać pięć lew treflowych. Dojdzie do następującej sytuacji:

Zostanie w niej zagrany ostatni trefl, N i dziadek zrzucą kiery, zaś S…

Jeżeli pozbędzie się ♥D – czy nawet ♥A – rozgrywający bez trudu rozczyta, iż wysinglował on honor (♥7 nie mogła być czwartą najlepszą, szczególnie w świetle późniejszych kierowych zagrań strony NS), będzie zatem mógł bezpiecznie odejść kierem i wpuścić obrońcę S. Ten odbierze jeszcze ♦W, ale w dwukartowej końcówce będzie musiał wyjść ♠9 – i gdy W wstawi z ręki ♠10, zdobędzie 11. wziątkę. Jeżeli natomiast w czterokartowej końcówce S pozbędzie się ♠9, rozgrywający dostanie szansę, aby w następnej lewie wyjść z ręki ♠D, co również da mu 11. lewę (bądź nawet więcej, gdy uprzednio zachowa na stole więcej pików). Oczywiście będzie to związane z ryzykiem, iż S wysinglował ♠K, wtedy to po zagraniu ♠D wkoło W nie wziąłby już ani jednej lewy (czyli zrobił tylko swoje).

W protokole rozdania pojawią się więc następujące wpisy po stronie WE: 430, 460, 490 i 400, mniej więcej w takiej właśnie jak powyższa kolejności, jeśli chodzi o ich liczebność. 

Minimaks teoretyczny: 5BA(WE), 11 lew; 460 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 11 (WE);

BA – 11(WE).