Rozdanie 18; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 18 Rozd. E, po partii: NS	♠ A 8 6 ♥ A J 6 4 3 ♦ Q 3 2 ♣ 4 2
♠ J 10 7 4 3 ♥ K 10 8 ♦ A 7 6 ♣ K 5		♠ Q 2 ♥ 9 7 2 ♦ 9 8 ♣ A Q J 10 9 7
	♠ K 9 5 ♥ Q 5 ♦ K J 10 5 4 ♣ 8 6 3

¹na trzeciej ręce otwarcie obowiązkowe, zresztą wielu posiadaczy tej karty otworzyłoby tak samo na pierwszej i drugiej pozycji

²nie ma na wejście ani kontrę, i to nie tylko ze względu na niekorzystne założenia

³półforsujące, także po pasie, 2♣ byłoby konwencyjne – drury

⁴minimum w składzie zrównoważonym

⁵nadal tak kontra, jak i 2♥, mimo że na pozycji reopen, byłyby zapowiedziami niezwykle ryzykownymi, cóż, czasem trzeba po prostu odpuścić!

Istotnie na linii NS wychodzą nie tylko 2♥, ale i 4♦  (!), cóż, żaden z jej graczy nie ma jednak łatwego wejścia do licytacji. Nawet N na gasnącej – ze swymi 11 PC w składzie zrównoważonym i lichym kolorem kierowym, ponadto tylko NS są tu przecież po partii. Na bardzo wielu stołach turnieju, gdzie będzie miała miejsce powyższa sekwencja – to E będzie więc grał swoje 1BA i bez trudu je zrealizuje. Ma bowiem siedem lew z góry: ♦A i sześć trefli. Więcej uzbierać nie da rady, nawet jeśli S nie da pierwszego wistu w kara. Ale na ogół tak właśnie wyjdzie, przeto rozgrywający czym prędzej odbierze swoje siedem wziątek.

W protokole pojawi się wiele odzwierciedlających powyższy fakt wpisów w wysokości 90 dla WE, co będzie dla tej strony szczególnie cenne w świetle faktu, iż to w zasadzie przeciwnikom należało się w tym rozdaniu 110, a nawet 130 punktów.

Minimaks teoretyczny: 4♦(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 10 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ –  7 (NS);

BA – 7 (WE).