Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ 6 ♥ A Q 8 6 4 ♦ K 7 5 3 ♣ A 8 2
♠ K Q 10 8 ♥ J 9 5 ♦ 10 9 8 4 ♣ 6 4		♠ A 7 5 3 2 ♥ K 2 ♦ Q 6 ♣ Q J 10 5
	♠ J 9 4 ♥ 10 7 3 ♦ A J 2 ♣ K 9 7 3

¹blokujące

²pas byłby tu poddaniem się bez walki, można przeto zgłosić 4♥ – z nadzieją na pełne wyłączenie pikowe, albo dać nadwyżkową kontrę, którą partner ze stosowną ku temu kartą – np. ♠K x x – ukarni

³teraz jednak e-S-owi nie marnuje się nic w pikach – kolorze, w którym partner ma krótkość – przeto zapowiada 4♥

Być może aktualna ręka e-N-a jest na taką licytację odrobinę za słaba, w związku z czym – przy pewnych rękach e-S-a – ani nie da się położyć 3♠, ani nie będzie mowy o wygraniu 4♥. To jednak tylko turniej na maksy i N widzi, iż jeśli WE zrealizują swoje 3♠ albo wpadną na nie tylko bez jednej bez kontry, zapis strony NS będzie słaby bądź bardzo słaby (szczególnie w drugim wypadku). Tymczasem N ma ładne, wysokie honory, istnieje przeto duża szansa na to, iż – po podjęciu przez partnera właściwej decyzji – albo położy się 3♠ (a przeciwnicy są po partii), albo zrealizuje się popartyjne 4♥.

Przeciwko 4♥(N) E zaatakuje ♣D. Rozgrywka musi być bardzo staranna. Jeśli N zdecyduje się zabić pierwszą lewę ♣K w dziadku (nie jest to absolutnie konieczne, ale wygodne), to powinien następnie wyjść stamtąd blotką atu i zrobić w ręce impas ósemką (bądź po prostu zagrać ♥7 i puścić ją wkoło). I to nie tylko dlatego, iż ♥K raczej znajduje się w ręce E (a nie u blokującego W), będzie to również impas przeciwko hipotetycznym ♥W 9 x w ręce W. Gdyby rozgrywający miał w ręce ♥A D 9 x x, zupełnie naturalny byłby w pierwszej rundzie koloru impas ♥9, na okoliczność, iż W posiada ♥W 10 x, a ♥K leży za impasem (czysta matematyka!). Tu jest podobnie, z tą tylko różnicą, iż rozgrywającemu brakuje nie waleta z dziesiątką, tylko waleta z dziewiątką. Co rozgrywający zrobi dalej, gdy E weźmie pierwszą lewę kierową ♥9 czy ♥W, to zupełnie inna sprawa (w kontekście całości uzasadnione będzie zagranie na ♥K x z tyłu), najpierw należy jednak wykorzystać szansę techniczną – rozkładu, który w tym rozdaniu istnieje w rzeczywistości. W tym wypadku E weźmie pierwszą rundę kierów królem i – powiedzmy – powtórzy ♣W (być może ściągnie przedtem ♠A). Rozgrywający zabije ♣A w ręce, zaimpasuje kara waletem w dziadku, ściągnie ♥A, po czym zagra ♦A, ♦K i pobije na stole czwartą rundę tego koloru. Wykorzysta w ten sposób podział kar 3–3, ale też 4–2, jeśli tylko czwórka znajduje się w tej samej ręce co ostatni kier obrońców. Po takiej rozgrywce do oddania pozostaną jeszcze tylko trefl oraz pik (jeśli E nie ściągnął ♠A wcześniej).

Po prawidłowej grze końcówka kierowa jest tu zatem grą wykładaną, zaś przeciwnicy na pewno nie zapowiedzą po niej jeszcze opłacalnych obronnych 4♠ (tylko bez dwóch, z kontrą za 500); żadna z ich rąk nie zawiera bowiem krótkości.

W protokole rozdania wystąpią przeto zapisy 620 dla NS, ale też 170 i tylko 100 dla tej strony (za 3♠ przeciwników bez kontry i bez jednej). Z drugiej strony, od czasu do czasu mogą się też trafić 200 i 500 dla NS – za wpadki przeciwników na gry pikowe z kontrą.

Minimaks teoretyczny:4♠(WE) z kontrą, 8 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (N!);

♦ – 9 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (NS).