Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ 7 ♥ A J 9 7 3 2 ♦ A K 6 4 ♣ 10 6
♠ K 9 6 2 ♥ Q 5 ♦ Q 9 7 2 ♣ 7 4 3		♠ A Q J 8 ♥ 8 6 ♦ J 5 ♣ K J 8 5 2
	♠ 10 5 4 3 ♥ K 10 4 ♦ 10 8 3 ♣ A Q 9

¹E ma do swej dyspozycji pasa, wejścia 1♠ i 2♣ oraz ewentualnie kontrę, spośród nich najmniej sprzeciwu budzi pikowe wejście z czwórki, tym bardziej że partner jest po pasie

W rozdaniu tym prawie na pewno zagrają przeciwnicy, może w bez atu (S), a wówczas wskazanie przez gracza E tak dobrego pierwszego wistu może okazać się bezcenne. Ponadto kontrpartnerzy – bez stopera pikowego – mogą z 3BA zrezygnować, będą bowiem przekonani, iż E ma w tym kolorze pięć kart.

W tym wypadku dojdzie jednak do oczywistej końcówki w kiery, kiedy to na pierwszym wiście znajdzie się sam gracz E. Tyle tylko, iż przedtem jego partner uzgodni piki, co sprawi, iż pierwszy wist w ten kolor będzie jak najbardziej możliwy do oddania. Także gracz W jest  przecież słaby, przeto z samymi blotkami nie powinien uzgadniać koloru partnera, założenia są bowiem dla jego strony niekorzystne. A w takich sytuacjach takie podniesienie koloru partnera – powtarzam, przez gracza niezbyt silnego – także powinno mieć przede wszystkim charakter wskazania pierwszowistowego.

Wprawdzie nawet bez pikowego rozgrywający nie zdecyduje się raczej na podwójne zaimpasowanie trefli, gdyby jednak jakimś cudem wpadł na taki pomysł, zrzuci z ręki pika i zrobi nielicytowanego szlemika. Odda tylko karo, podczas gdy powinien oddać pika i karo.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowym protokole tego rozdania będzie minimaksowe 450 dla NS, od czasu do czasu jakiś odważniak na pewno jednak zapisze sobie smakowite 480 punktów.

Minimaks teoretyczny: 5♥(NS), 11 lew; 450 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (NS);

h – 11 (NS);

♠ – 7(NS);

BA – 9 (NS).