Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ 10 4 3 ♥ 9 5 ♦ A 6 4 3 ♣ 8 7 4 2
♠ J 9 ♥ 7 6 2 ♦ Q 10 8 7 5 ♣ 10 9 3		♠ A K 5 2 ♥ A K 10 8 ♦ ♣ A K Q 6 5
	♠ Q 8 7 6 ♥ Q J 4 3 ♦ K J 9 2 ♣ J

Nasz System:

¹acolowski forsing do dogranej

² standardowy negat

³5⁺♥ albo 4♥–5⁺♣/♦

⁴układ zrównoważony, ten ekonomiczny rebid najlepiej oddaje charakter ręki W (a jej kara są stosunkowo słabe)

⁵5⁺♥–4⁺♣ albo 4♥–5⁺♣

⁶trzy kiery

⁷naturalne albo quasi-naturalne, krótkość karowa

⁸alternatywnie można wskazać trzykartowy fit treflowy zapowiedzią 4♣, powinien on też jednak wskazywać kartę choćby trochę lepszą od aktualnej

⁹rozdanie jest misfitowe, a partner słaby, nie ma więc co kusić losu

Jeśli otwierający powiedziałby jeszcze 4♠, pokazałby mocno szlemikową kartę w składzie 4–4–0–5, tyle tylko, że w ten sposób dałby partnerowi wybór jedynie pomiędzy 5♣ a 4BA, no ewentualnie 4♠ właśnie, gdy W ma trzy karty w tym kolorze. Przekroczyłby jednak 4♥, które też przecież mogłyby być tu końcówką optymalną. Jeśli już więc – ze swoim układem 4–4–0–5 – E był zdecydowany zagrać w kolor, to powinien  przeprowadzić licytację inaczej:

¹acolowski forsing do dogranej

²standardowy negat

³5⁺♠ albo 4♠–5⁺♣/♦

⁴układ zrównoważony, ten ekonomiczny rebid najlepiej oddaje charaker ręki W (a jej kara są stosunkowo słabe)

⁵5⁺♠–5⁺♣ albo 4♠–5⁺♣

⁶brak trzech pików i wyraźnego fitu treflowego, ręka mniej więcej bezatutowa

⁷układ 4–4–0–5, karta mocno szlemikowa

I teraz W musiałby podjąć decyzję pomiędzy pasem na 4♥, zgłoszeniem 4BA (naturalne, do gry) a zapowiedzeniem 5♣. Myślę, iż w takich okolicznościach powinien wybrać końcówkę w trefle, partner mocno dąży przecież do gry w kolor. A o żadnym szlemiku nie ma mowy, odpowiadający jest bowiem słabiutki.

Wspólny Język:

¹po uprzednim pasie S ma wzorcową kontrę wywoławczą

²naturalne (!), a nie negat, obaj gracze NS są bowiem po pasie

³silna ręka, w pierwszym czytaniu jednokolorowa, ale może też być inna karta – z renonsem w karach, z którą otwierający nie dopuszcza zagrania 1♦(N) z kontrą

⁴na pewno 5⁺♣, ale niekoniecznie jednokolorówka

⁵skoro partner powtórzył bez atu, to E nie szuka już ani gry w kolor, ani tym bardziej ewentualnego szlemika…

albo:

¹sztuczny rebid przesądzający dograną

²naturalne kiery albo powtórny negat

³5⁺♣

⁴naturalne, 5⁺♦, 0–3 PC (powtórny negat), z lepszą ręką z kierami W powinien powtórzyć 3♥

⁵rozdanie jest raczej misfitowe, a partner słabiutki

albo:

¹sztuczny rebid przesądzający dograną

²układ zrównoważony i „coś” w karcie (ręka graniczna)

³stayman

⁴brak starszych czwórek

⁵5⁺♣, partner prawie na pewno ma fit w tym kolorze

⁶nic wartego pokazania (gdyby W miał coś dobrego, np. ♥D albo ♠D, wybrałby 4♥/♠ jako zapowiedź typu last train, partner mocno bowiem dąży do gry kolorowej)

Znów potężna karta acolowska i słabiutka ręka odpowiadającego, nie ma więc mowy o dobrym szlemiku;  należy skupić się wyłącznie na wyborze optymalnej końcówki. W tym rozdaniu grane będą przede wszystkim 3BA, na ogół z ręki W, ale też 4♥ oraz 5♣. Na ten pierwszy kontrakt weźmie się 10 lew: albo bowiem broniący wyrobią rozgrywającemu ♦D, albo zagra on z ręki E pikiem – i wyrobi sobie 10. wziątkę na waleta w tym kolorze. A broniący wezmą wtedy tylko ♠W oraz dwa kara (oczywiście po ich zagraniu w ten kolor rozgrywający wstawi z ręki W dziesiątkę).

Przeciwko 5♣(E) S wyjdzie najprawdopodobniej singlowym waletem atu. Rozgrywający będzie mógł zrobić swoje na kilka sposobów, np. ściągnie ♠A K oraz ♥A K, przebije na stole pika, przebije w ręce karo, przebije pika, przebije karo i weźmie jeszcze ♣K D z ręki. Także przeciwko ewentualnym 4♥(E) S zawistuje najprawdopodobniej w ♣W. Rozgrywający powinien wówczas postawić na bezpieczeństwo, tj. zgrać ♥A oraz ♠A K, przebić na stole pika, ściągnąć ♥K i grać dobre trefle; odda wówczas jedynie dwa kiery i pika. Próba przebicia na stole dwóch pików – ♣A, ♠A K, przebitka pika, ♥A do ręki, przebitka kolejnego pika – skończy się dla zawodnika E tragicznie: N nadbije ♥9 czwartą rundę pików i wyjdzie małym karem, które rozgrywający będzie musiał przebić w ręce. Potem więc S przebije trefla i ponowi karem – do drugiego skrótu ręki E. I obrońcy wezmą jeszcze jedną lewę atutową i jedną karową, kładąc wykładaną grę bez jednej.

W protokole rozdania spotkamy przeto minimaksowe 630 dla WE, ale też 600 i 620 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 630 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (WE);      

BA – 10 (WE).