Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ 32 ♥ 4 ♦ AQ6543 ♣ AKT7
♠ KJ9 ♥ J976 ♦ K7 ♣ Q965		♠ AT865 ♥ K3 ♦ T82 ♣ J42
	♠ Q74 ♥ AQT852 ♦ J9 ♣ 83

Nasz System:

¹ kontra sputnik, mówi przede wszystkim o kierach

² pełnobilansowe podniesienie do 2♠

³ długie kiery (w zasadzie sześciokart), nieforsujące (forsingiem byłoby zalicytowanie 2♥ w poprzednim okrążeniu)

Wspólny Język:

¹ naturalne, 5⁺♥, nieforsujące

² marne 10 PC, wystarczy zatem zwykłe podniesienie do 2♠

³ wydłużenie kierowe, alternatywą jest nadwyżkowa kontra (wskazująca górę poprzedniej odzywki), ta ręka to jednak w zasadzie same kiery

Na większości stołów wrześniowego turnieju w rozdaniu tym ostatecznym kontraktem – często po jednej z przedstawionych wyżej sekwencji – będą właśnie 3♥ z ręki S. Przeciwko tej grze W zawistuje w kolor uzgodniony – ♠9, a jego partner pobije pierwszą lewę ♠A i – aby uniemożliwić przeciwnikowi przebicie pika w dziadku – w drugiej lewie odwróci ♥3. Rozgrywający zrobi w ręce impas damą i ściągnie ♥A, od E spadnie pierwotnie drugi ♥K. S powinien uwierzyć tej karcie (iż nie pochodzi ona z pierwotnej konfiguracji ♠K W 3) i zaprzestać atutowania, a w zamian wyjść z ręki ♦W – na impas. W położy nań ♦K, przeto S poprawi na stole ♦A, ściągnie ♦D i pobije w ręce trzecią rundę tego koloru. W będzie mógł nadbić tę lewę ♥9, ale ponadto odbierze jeszcze tylko ♠K oraz ♥W. Obecna w ręce e-S-a ♠D x nie będzie mogła zostać podegrana, broniący wezmą więc jedynie dwa kiery oraz dwa piki. Kontrakt 3♥(S) zostanie zatem zrealizowany.

Teoretycznie rzecz ujmując, optymalny dla obrony byłby nierealny pierwszy wist blotką atu (!?). I wówczas jednak istnieje rozgrywka wygrywająca (na dziewięć lew), nie jest ona jednak nazbyt naturalna. Można zatem domniemywać, iż po takim (raz jeszcze powtarzam – niezbyt realnym) ataku kontrakt 3♥(S) zostałby raczej przegrany aniżeli zrealizowany. I na zakończenie jeszcze jedna ciekawostka: 3♥(N) bezwarunkowo położyłby tylko i wyłącznie pierwszy wist ♥3, spod drugiego króla!?

W protokole rozdani pojawią się przede wszystkim minimaksowe wpisy 140 dla NS. Znacznie prostszą drogą do uzyskania przez parę tej linii wysokiej noty turniejowej byłoby jednak po prostu pozwolenie przeciwnikom, aby rozgrywali swoje 2♠(E). Po dosyć oczywistej, nietrudnej obronie gra ta mogłaby zostać położona bez dwóch, za 200 (NS wzięliby dwa kara, dwa trefle, dwa kiery oraz treflową przebitkę). A gdy grę tę udało się jeszcze jakimś cudem skontrować… Np. gdybyS zalicytował nieforsujące 2♥, a w następnym okrążeniu nadwyżkowo skontrował 2♠ przeciwników, a jego partner kontrę tę ukarnił… Nie jest to może rozwiązanie oczywiste, ale nie jest też absolutnie irracjonalne, nieprawdaż?

Minimaks teoretyczny: 3♥(S!), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(S!);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (S!);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 8 (S!).