Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ 92 ♥ KQJ864 ♦ QJ ♣ 743
♠ 85 ♥ 9532 ♦ AT96 ♣ A96		♠ AQ43 ♥ 7 ♦ K873 ♣ KQJT
	♠ KJT76 ♥ AT ♦ 542 ♣ 852

¹ kontra sputnik

² mimo to zapowiedź naturalna, tak dobry kolor należy bezwzględnie pokazać

Na większości stołów grane będą w tym rozdaniu częściówki karowe z ręki E. Powiedzmy, że przeciwko tej grze S zaatakuje ♥A i kierem. Rozgrywający przebije w ręce i pociągnie ♦K, na którego od e-N-a spadnie ♦W albo ♦D. Ponieważ nawet wówczas, gdyby S rzeczywiście posiadał czwarty honor atutowy, wyimpasowanie go do końca nie byłoby możliwe (blotki atu w ręce E muszą bowiem posłużyć do przebijania dziadkowych kierów), wskazane będzie następnie (choć niekoniecznie natychmiast) ściągnięcie też ♦A. Spadnie wtedy od e-N-a drugi młodszy honor atutowy, a wtedy rozgrywający przebije w ręce jeszcze jednego kiera, wróci do dziadka ♣A, ściągnie ♦10 i wykorzysta jeszcze trzy lewy treflowe. Jeszcze jedną lewę – na ♠K obrońcy S albo na kiera e-N-owi będzie jednak jeszcze musiał oddać. Zrobi zatem dwie nadróbki.

Proszę sprawdzić, iż gdyby S posiadał, powiedzmy, ♦D x x x, miałby wówczas układ 5–2–4–2, a wówczas można by było wziąć tylko dziesięć lew. I rozgrywający zdobyłby je także wówczas, gdyby „nie trafił” atutów i w drugiej rundzie kar jak poprzednio pociągnął asa z góry. Następnie zaś – załóżmy – E przebiłby w ręce drugiego kiera. Gdyby obrońca S nadbił tę lewę ♦D, dostałby ponadto jeszcze tylko wziątkę na ♦D (dziesięć lew dla rozgrywającego). Powiedzmy zatem, że w trzeciej rundzie kierów S pozbyłby się jednego z dwóch posiadanych trefli. Następnie rozgrywający począłby grać dobre trefle. Broniący S przebiłby ♦5 drugą albo trzecią rundę trefli, ściągnąłby ♦D i… musiałby wyjść w pika, straciłby więc lewę na króla w tym kolorze. Także jednak zrobienie przez rozgrywającego w drugiej rundzie kar zwycięskiego impasu dziesiątką na stole pozwoliłoby mu na zdobycie jedynie dziesięciu wziątek. Wynika z tego, że gdy na ♦K spadnie od e-N-a ♦W albo ♦D, optymalną kontynuacją jest zagranie następnie dziadkowego ♦A z góry (aczkolwiek niekoniecznie już w lewie następnej).

Wolno zatem przypuszczać, że najpopularniejszym wpisem w protokół tego rozdania będzie 150 dla WE. Natomiast ci, którzy dadzą się tu nabrać na miraż zasady ograniczonego wyborui w drugiej rundzie atutów zrobią impas dziesiątką na stole, stracą lewę i zapiszą po swojej stronie protokołu tylko 130 punktów.

Minimaks teoretyczny: 5♦(WE), 11 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).