Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ T65 ♥ 8543 ♦ 53 ♣ J985
♠ KQ4 ♥ KJ97 ♦ AT ♣ Q743		♠ AJ9872 ♥ ♦ K987642 ♣
	♠ 3 ♥ AQT62 ♦ QJ ♣ AKT62

¹ prawdziwy potworek czy też – według terminologii Krzysztofa Jędrzejowskiego sprzed kilkudziesięciu lat – wybryk, tylko 8 PC ale z niecodziennym układem 7–6, otwarcie prostym pikiem jest zatem w pełni uzasadnione

² dwukolorówka 5⁺♥–5⁺♣/♦

³ forsing do końcówki z fitem pikowym (2BA byłyby inwitem z fitem pikowym, a 3♠ zapowiedzią nieforsującą, przepychowo-blokującą)

⁴ cuebid

⁵ cuebid

⁶ atutowa na pikach, E liczy na to, że partner pokazał ♦A, jest to zresztą z logiczno-statystycznego punktu widzenia jak najbardziej uzasadnione

⁷ dwie starsze figury w pikach, kiedyś z takimi wartościami odpowiadało się wielkim szlemem w kolor uzgodniony

W takich sytuacjach trudno jest wycisnąć od partnera wszystkie potrzebne posiadaczowi wybryku informacje, w pewnych aspektach należy więc oprzeć się na przesłankach ogólnologicznych i/bądź statystycznych. Warto jednak zwrócić uwagę na następujące fakty. Po pierwsze, po wejściu e-S-a dwukolorowymi 2BA gracz W powinien jak najszybciej uzgodnić kolor partnera, może to bowiem mieć podstawowe znaczenie dla przebiegu dalszej licytacji. Dobrze jest też określić przy okazji minimalny próg forsingu. Wprawdzie w tym rozdaniu odpowiadający ma też mocne kiery, na pewno jest jeszcze zbyt wcześnie na ewentualne kontrowanie przeciwników. Tym bardziej że fit pikowy, choć tylko trzykartowy, jest całkiem solidny i uzgodnienie tego koloru jest obowiązkiem wobec partnera. Gracz W nie powinien się też palić do alternatywnej gry w bez atu, jego wartości w kolorach młodszych – a jeden z nich jest drugim longerem e-S-a – nie są bowiem imponujące.

Po drugie, dla zawodnikaE powinno być w zasadzie pewne, że jego partner dał cuebid karowy z asem, a nie z singlową blotką. Wynika to po prostu z tzw. bilansu stołu. Otóż na swoje popartyjne wejście 2♠ gracz S powinien mieć sporo honorów w kolorach swoich longerów, W nie ma więc w nich zbyt wielu punktów. A że w pikach ma co najwyżej mariasza, na swój forsing do końcówki musi posiadać ♦A. Ponadto – gdyby miał jednak w karach singla, byłby przeładowany honorami w kolorach przeciwnika, a wtedy, nawet z krótkością karową – nie musiałby współpracować z otwierającym w licytacji szlemikowej (tylko po 4♣ E zgłosiłby 4♠). Po trzecie wreszcie, nawet przy singlowym ♦A w ręce W wielki szlem w piki będzie kontraktem prawidłowym, co wszak nie znaczy, że wykładanym. Na przykład przy trzech pikach i czterech karach w ręce e-N-a (tj. dwóch singletonach u e-S-a), konieczne byłoby, aby atutami partnera były ♠K D 10 (chyba że ma on cztery karty w tym kolorze, wówczas jednak N posiadałby tylko dwa piki)

Jestem pewien, że w protokołach tego rozdania znajdzie się całkiem sporo minimaksowych wpisów w wysokości 2210 dla WE, niektóre z duetów tej linii zadowolą się jednak tylko szlemikiem i zapisem 1460 dla swojej strony.

Minimaks teoretyczny: 7♠(WE), 13 lew; 2210 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (N!);

♦ – 13 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 13 (WE);

BA – 10 (WE).