Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ T3 ♥ K974 ♦ A63 ♣ T987
♠ A7 ♥ QJT8 ♦ KJ952 ♣ A3		♠ K942 ♥ 3 ♦ 74 ♣ KQJ542
	♠ QJ865 ♥ A652 ♦ QT8 ♣ 6

¹ na trzeciej ręce można by otworzyć 1♠, kolor jest jednak marny, a założenia popartyjne

² jak już kiedyś pisałem, 5422 to nie układ odpowiedni do gry w bez atu, tu jednak karta zawiera dużo niskich honorów i wysokich blotek, jest to więc chyba najlepszy jej opis; po otwarciu 1♦ i spodziewanej odpowiedzi 1♠ W musiałby dać dużo gorzej oddający charakter jego aktualnej ręki rebid 2♦ (bo na rewersowe 2♥ byłby przynajmniej odrobinę za słaby)

albo:

¹ od biedy takie otwarcie można jednak dać

² bilansowe

I ta końcówka powinna być kontraktem standardowym – na linii WE znajduje się wprawdzie tylko 24 PC, ale też pełny sześciokart roboczy w treflach. Nieco zdyskredytowane przeze mnie, acz nie do końca, otwarcie 1♠ okazałoby się tu akurat bardzo skuteczne, tylko bowiem wist w ten kolor na pewno ograniczyłby rozgrywającego do dziewięciu wziątek. Co jeszcze ważniejsze, po takim początku realizacja gry stałaby się zależna od trafienia przez rozgrywającego palcówki w karach, w tym to właśnie kolorze musiałby on bowiem natychmiast poszukać swojej dziesiątej wziątki. Ponadto – po popartyjnym w końcu otwarciu e-S-a – rozgrywający mógłby w jego właśnie ręce założyć obecność ♦A, palcówki w tym kolorze by zatem nie trafił i już musiałby leżeć. Wracając do początku rozgrywki, alternatywnie można by było pierwszy wist ♠10 przepuścić, wziąć ♠A drugą lewę i zagrać w kiery. Najwyższe honory kierowe są w rękach NS podzielone, przeto rozgrywający byłby w stanie wyrobić sobie dziewiątą wziątkę w tym kolorze. Ze względu na problemy komunikacyjne i tak palcówki karowej by nie uniknął, także wówczas, gdyby po zabiciu pierwszej lewy ♥A S nie kontynuował pików (brak dojścia!), tylko wyszedł w blotkę karo.

Kiedy natomiast gracz S nie da trzecioręcznego otwarcia 1♠, przeciwko ostatecznym 3BA(W) jego partner wyjdzie najprawdopodobniej ♣10 (będzie bowiem wiedział, że W ma cztery kiery, a E cztery piki). Rozgrywający weźmie wtedy pierwszą lewę ♣A w ręce i zagra ♥D. Ponieważ jednak nie dysponuje komfortową komunikacją pomiędzy rękami, to aby wyrobić sobie i wykorzystać kiera, wkrótce i tak będzie się musiał zmierzyć z problemem karowym. Powiedzmy bowiem, że N zabije ♥D królem i wyjdzie w pika (lub to S dojdzie do reki ♥A i odważy się na zagranie blotką pikową). Rozgrywający będzie musiał zabić ♠10 królem na stole i natychmiast zagrać w karo. Jeśli wstawi z ręki waleta – zrobi swoje, gdy zagra króla – będzie leżał bez jednej. Z drugiej strony będzie miał wspomnianą już na wstępie szansę zrobienia nadróbki – w tym celu musiałby jednak tyleż supercelnie, co niezbyt prawdopodobnie wstawić z ręki ♦9 (!?), a gdy ta zostanie przez e-N-a przepuszczona, wyjść ♥10.

Podsumowując – nawet tam, gdzie nie padnie optymalny wist pikowy, gra będzie się toczyć raczej o zrealizowanie swojego niż o zrobienie ewentualnej nadróbki (chociaż – teoretycznie rzecz ujmując – będzie to możliwe). Ponieważ jednak trafienie kar jest tu posunięciem niespecjalnie naturalnym, w protokole rozdania powinny licznie wystąpić wpadkowe 100 dla NS, ale też minimaksowe wpisy w wysokości 600 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE), 9 lew albo 5♣(WE), 11 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11(WE);

♦ – 9(WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 9 (WE).