Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ AT54 ♥ T975 ♦ AQ2 ♣ A9
♠ 98 ♥ A63 ♦ KT763 ♣ KT5		♠ Q32 ♥ QJ8 ♦ 98 ♣ QJ876
	♠ KJ76 ♥ K42 ♦ J54 ♣ 432

Tak potoczy się licytacja na ogromnej większości stołów wrześniowego turnieju. Przeciwko ostatecznym 2♠(S) obrońca W wyjdzie na pewno w atu i w ten sposób wyłapie swojemu partnerowi damę w tym kolorze. Rozgrywający zaatutuje dwa razy, po czym weźmie się za wyrabianie kierów. Musi jednak w pierwszej rundzie tego koloru albo wyjść blotką z ręki, albo dziesiątką bądź dziewiątką ze stołu – i przepuścić wstawioną przez obrońcę E figurę. Chodzi o to, aby broniący nie zdołali wyrobić sobie lewy karowej, zanim rozgrywający wyrobi sobie kiera w dziadku (na którego będzie mógł pozbyć się z ręki kara), a jednocześnie, aby S nie stracił możliwości zrobienia impasu karowego. A przy innym sposobie rozegrania kierów przeciwnicy mogliby zagrozić rozgrywającemu na jeden z wymienionych wyżej sposobów. Są też inne warianty gry, na przykład gdy rozgrywający po chłopsku po trzykrotnym zaatutowaniu zrobi impas karowy damą, a następnie zagra kiera do króla, również weźmie dziewięć lew. Po dodatkowym wszakże warunkiem, że zagranego następnie przez W trefla przepuści w dziadku. Takiej rozgrywki nie będzie wprawdzie można nazwać technicznie wzorcową, i ona będzie jednak skuteczna.

Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania powinno zatem być minimaksowe 140 dla NS; ci rozgrywający, którzy odrobinę się pogubią, zapiszą sobie jednak tylko 110 punktów.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 9(NS);

BA – 7 (NS).