Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ QJT2 ♥ QT62 ♦ A9 ♣ 932
♠ 86 ♥ K ♦ KJ762 ♣ QJT76		♠ K97 ♥ AJ95 ♦ T843 ♣ K4
	♠ A543 ♥ 8743 ♦ Q5 ♣ A85

¹ podlimitowa dwukolorówka 5⁺♣–5⁺♦

² E ma solidne figury w kolorach starszych, mimo czterech kar nie widzi zatem sensu samoprzewyższania się na 4♦

³ obie starsze czwórki, ale tylko dziewięć miltonów, mało atrakcyjny układ 4432 i popartyjne założenia

albo:

¹ podlimitowa dwukolorówka 5⁺♣–5⁺♦

² E ma solidne figury w kolorach starszych, mimo czterech kar nie widzi zatem sensu samoprzewyższania się na 4♦

³ niektórzy zawodnicy N na kontrę reopen na pewno się jednak zdecydują

⁴ E nie kontruje, gdyż po pierwsze – wcale nie jest pewien położenia gry; po drugie – boi się, iż przeciwnikom lepiej może będzie grało się w piki; po trzecie wreszcie – sam ma zbyt duży fit karowy

I tak – po trafnym rozwiązaniu koloru atutowego: blotką do waleta – 3♦ strony WE zostałyby łatwo zrealizowane, rozgrywający oddałby bowiem jedynie dwa młodsze asy i dwie lewy pikowe. Wprawdzie szybkie zdjęcie dwóch pików nie byłoby łatwe, nawet jednak jeśli przeciwko 3♦(E) S wyszedłby kierem, to rozgrywający najprawdopodobniej przejąłby dziadkowego ♥K asem w ręce, aby zagrać stamtąd karo; w ten sposób zmaksymalizowałby bowiem szansę zrealizowania zapowiedzianej gry. Inna sprawa, że przy braku dwóch pewnych, szybkich dojść do ręki atrakcyjną alternatywą dla rozgrywającego będzie zagranie blotki karo z ręki do króla na stole.

Natomiast po absolutnie przeze mnie niepolecanej kontrze e-N-a doszłoby do kontraktu 3♥(S). Nawet bez kontry byłaby to jednak dla tej strony istna tragedia. Przeciwko tej grze W zaatakowałby ♣D, którą jego partner przejąłby ♣K. I gdyby rozgrywający lewę tę przepuścił, odwróciłby w karo. Tak czy owak, rozgrywający oddałby absolutnie wszystko, co ma do oddania: cztery kiery, dwa trefle oraz karo, poległby więc bez trzech, za 300. W piki stronie NS grałoby się o tyle lepiej, iż mogłaby wziąć w ten kolor o lewę więcej, czyli wpaść za 200.

Najpopularniejszym wpisem w protokołach tego rozdania będzie jednak minimaksowe 110 dla WE, wpadkowe 200 czy 300, a może nawet 500 czy 800 dla tej samej strony też się w nich jednak przynajmniej od czasu do czasu pojawią. A także 100 dla NS – za przegrane czasami 3♦(E) po wspomnianym wyżej zagraniu blotki atu do króla (przy założeniu, iż z ręki E można zagrać tylko raz, jest to zagranie optymalne, wyłapujące singlową damę u e-N-a).

Minimaks teoretyczny: 3♣(WE), 9 lew albo 3♦(WE), 9 lew;110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (E);

♦ – 9 (WE);

♥ – 7 (E!);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (E!).