Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ QJ84 ♥ KQT ♦ J ♣ AK932
♠ KT9762 ♥ 432 ♦ KQ4 ♣ Q		♠ 5 ♥ A985 ♦ A85 ♣ 87654
	♠ A3 ♥ J76 ♦ T97632 ♣ JT

¹ naturalne słabe dwa

² naturalne, 15–18 PC, najlepszy chyba opis tej ręki

¹ multi

² naturalne, 15–18 PC, także w tej sekwencji należy jak najszybciej, a przy tym możliwie dokładnie, opisać rękę N

I tak, gdybyN spasował i pozwolił przeciwnikom grać 2♠, wpadliby oni tylko bez jednej – za 100, nie byłoby bowiem jak ich skontrować. Zarówno posłabych 2♠, jak i po 2♦ multi N powinien zgłosić naturalne (albo – jak tu – quasi-naturalne) 2BA, aby jak najszybciej, a przy tym dosyć precyzyjnie, opisać siłę i charakter swojej ręki. Na większości stołów turnieju ostatecznym kontraktem powinny więc stać się właśnie 2BA(N). Przeciwko tej grze gracz E zaatakuje najprawdopodobniej singlową ♠5, w kolor sześciokartowego longera partnera. Rozgrywający doda ze stołu blotkę, a W raczej weźmie tę lewę ♠K i z braku lepszych pomysłów będzie kontynuował pikiem. N utrzyma się wówczas ♠A w dziadku i w naturalny sposób zagra stamtąd ♣W. Od W wyskoczy wtedy ♣D, przeto rozgrywający zabije w ręce ♣A i zagra ♥K. Po wzięciu ♥A obrońcy będą musieli odebrać trzy lewy karowe, szczególnie wówczas, gdy W wziął pierwszą lewę ♠K bądź/i E pozbył się w drugiej rundzie pików trefla. Inaczej groziło będzie zdobycie przez e-N-a jednej, a w pewnych okolicznościach nawet dwóch nadróbek. A tak oprócz ♠K i ♥A obrońcy wezmą trzy kara i przeciwnik wygra tylko swoje.

W protokole rozdania znajdą się zatem przede wszystkim minimaksowe wpisy w wysokości 120 dla NS. Od czasu do czasu pojawią się w nim też jednak zapisy wyższe, przede wszystkim 150 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 2BA(NS), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (NS).