Korespondencyjne Mistrzostwa Polski
Regulamin cyklu, Regulamin cyklu na impy,
Wyniki i klasyfikacje znajdują się na stronach operatora KMP - BridgeSpider Sp. z o. o.
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski - https://bridgespider.com/kmp
Korespondencyjne Mistrzostwa Polski na impy - https://bridgespider.com/kmpimp
Archiwum, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014, 2015, 2016, 2017, KMP 2018, KMP 2019, KMP 2020, KMP 2021, KMP 2022 KMP 2023
KMP 9/2013 - analiza rozdań
Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.
Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW |
♠ KT963 ♥ 92 ♦ 732 ♣ K96 |
|
♠ AJ852 ♥ QJ4 ♦ KJ64 ♣ 5 |
♠ 4 ♥ AKT876 ♦ 95 ♣ AJT2 |
|
♠ Q7 ♥ 53 ♦ AQT8 ♣ Q8743 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1♥ |
pas |
1♠ |
pas |
2♣ |
pas |
2♦1 |
pas |
2♥2 |
pas |
2BA3 |
pas |
3♥4 |
pas |
4♥ |
pas |
pas |
pas |
1 czwarty kolor
2 brak stopera karowego, nie przyrzekają szóstego kiera
3 forsujące rzecz jasna
4 układ 6♥–4♣, zasadniczo karta beznadwyżkowa
albo:
W |
N |
E |
S |
– |
– |
1♥ |
pas |
1♠ |
pas |
2♣ |
pas |
2♦1 |
pas |
3♥2(!?) |
pas |
4♦3 |
pas |
4♥4 |
pas |
4BA5 |
pas |
5♦6 |
pas |
6♥ |
pas |
pas |
pas |
1 czwarty kolor
2 układ 6♥–4♣, powinna też być nadwyżka honorowa, tutaj E może jednak przyjąć, że jej brak rekompensują mu solidne longery, z górnymi honorami i dużą liczbą kart środkowych
3 cuebid uzgadniający kiery
4 negatywne
5 blackwood na kierach
6 tu: trzy wartości z pięciu
Oczywiście wzorcowa jest sekwencja pierwsza, w drugiej E przyrzeka bowiem nadwyżkę honorową, której w istocie nie posiada. Jego ręka zawiera jednak solidne longery – z wysokimi honorami oraz dużą liczbę kart środkowych, a ogólnie – robi bardzo dobre wrażenie. Uważam zatem, że zalicytowanie z nią – po ewentualnych 2♦ partnera – skaczących 3♥ nie jest dużym błędem. Piszę o tym, gdyż w turniejowej praktyce na pewno zostanie zalicytowanych z tą parą rąk co najmniej kilkanaście szlemików w kiery.
Oczywiście, 6♥ jest tu kontraktem nieco poniżej szans, grywało się jednak – i realizowało! – dużo, dużo gorsze. Także w aktualnym przypadku kontrakt 6♥(E) kładzie tylko i wyłącznie pierwszy wist w atu. Bez niego rozgrywający zawsze przebije w dziadku dwa trefle, weźmie zatem osiem lew atutowych, dwa czarne asy oraz dwa kara. Oczywiście po drodze zrobi też próbę wyrobienia forty pikowej (co udałoby mu się w przypadku podziału tego koloru 4–3, przy trzecim mariaszu pikowym zdobyłby nawet trzy wziątki w tym kolorze).
Ściśle mówiąc, nawet pierwszy wist kierowy nie załatwi jeszcze definitywnie sprawy, jeśli chodzi o położenie gry. Rozgrywający uświadomi sobie smutny fakt, iż po takim początku prawie na pewno nie przebije już na stole dwóch trefli, podejmie więc od razu próbę wyrobienia pików (jednej albo nawet dwóch lew w tym kolorze, poza asem). Po wzięciu pierwszej lewy w ręce E przejdzie zatem do dziadka ♠A i przebije w ręce pika. Od e-S-a spadnie wówczas zachęcająca dama, a w lewie następnej rozgrywający zagra w karo. To będzie drugi, może istotnie nietrudny, test dla obrońcy S – otóż w lewie tej będzie on musiał koniecznie wskoczyć ♦A i powtórzyć atutem. Rozgrywający utrzyma się wówczas na stole ♥D, by przebić w ręce pika i ze smutkiem ujrzeć, że S nie dodaje do koloru. Pozostanie ostatnia szansa: E ściągnie ♣A, przebije w dziadku trefla, przebije w ręce pika i…
|
♠ K ♥ – ♦ 7 3 ♣ K |
|
♠ W ♥ – ♦ K W 6 ♣ – |
|
♠ – ♥ A ♦ 9 ♣ W 10 |
|
♠ – ♥ – ♦ D 10 8 ♣ D |
|
… pociągnie ♥A z nadzieją, że zajdzie jakiś cudowny przymus. Nic takiego nie nastąpi, kiedy więc rozgrywający zrobi impas ♦W i ściągnie ♦K, okaże się, że będzie musiał oddać ostatnią wziątkę obrońcy S na ♦D.
Proszę jednak zauważyć, iż gdyby w lewie czwartej – na zagrane z ręki E karo S nie wskoczył asem (a przy pewnych układach mogłoby to być zagranie prawidłowe, konieczne do wykonania), szlemik mógłby już zostać zrealizowany. Rozgrywający zadysponowałby ze stołu ♦W, a po utrzymaniu się nim przebiłby w ręce pika, zgrał ♣A, przebił na stole trefla i przebił w ręce kolejnego pika asem atu. Sytuacja wyglądałby wówczas następująco:
|
♠ K 10 ♥ 9 ♦ 7 3 ♣ K |
|
♠ W 8 ♥ D ♦ K 10 4 ♣ – |
|
♠ – ♥ A K 10 ♦ 5 ♣ W 10 |
|
♠ – ♥ 5 ♦ A D 10 ♣ D 8 |
|
W lewie tej (♠8 przebita w ręceE asem atu) S nie mógłby pozbyć się trefla, gdyby bowiem tak postąpił, przeciwnik przebiłby w dziadku trefla i wyrobiłby sobie ostatnią kartę tego koloru w ręce. Jeżeliby zatem lewy broniący odrzucił wtedy ♦10, rozgrywający kontynuowałby z ręki karem, aby wyrobić sobie dwie forty tego koloru (króla i blotkę) na stole, a dostałby się tam ♥D. Obrońcy S nic nie pomogłoby też wyrzucenie w krytycznym momencie atutu (♥5). I w tym wypadku w lewie następnej gracz E wyszedłby z ręki karem. S wskoczyłby ♦A, ale nie miałby już kiera, aby wychodząc weń, zabrać przeciwnikowi drugą przebitkę w dziadku. Powiedzmy więc, że wyszedłby ♦D – rozgrywający wziąłby wtedy tę lewę ♦K na stole, wyrzucił z ręki trefla, i zdobył ostatnie trzy wziątki na obustronne przebitki.
W protokole rozdania dominować będą minimaksowe zapisy 650 dla WE (prawidłowym kontraktem jest końcówka, a kierowy wist przeciwko niej jawi się jako posunięcie dosyć oczywiste), znajdą się w nim też i inne, a mianowicie 680 dla WE oraz sporadycznie 1430 dla WE i wpadkowe 100 dla NS.
Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 11 lew; 650 dla WE.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 8(WE);
♦ – 9 (E!);
♥ – 11 (WE);
♠ – 8 (WE);
BA – 10 (WE).