Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ J 6 ♥ 8 7 5 4 ♦ A K 5 ♣ Q 8 5 4
♠ 7 4 2 ♥ A Q 9 6 ♦ Q J ♣ A K 10 9		♠ A 8 5 ♥ K J 10 ♦ 8 7 6 3 2 ♣ J 7
	♠ K Q 10 9 3 ♥ 3 2 ♦ 10 9 4 ♣ 6 3 2

¹ powiedzmy, że jest to systemowy inwit w składzie zrównoważonym, bez starszych czwórek, E ma 9 PC i pięciokartowego longera, ale bardzo słabej jakości

²16 PC, ale wartość karty osłabiają secowe honory w karach, nie najlepiej rokują też trzy małe piki (partner ma dwie-trzy karty w tym kolorze)

Otwierający powinien zatem na inwit partnera spasować, kontrakt firmowy częściej bowiem zakończy się wpadką, aniżeli zostanie zrealizowany. Wracając do licytacji, oczywiście w zależności od systemowych ustaleń E zainwituje końcówkę czy to właśnie naturalnymi 2BA, czy to przez staymana, a potem 2BA (klasyczny Nasz System), czy to wreszcie przez dwuznaczne 2♠ – rzeczony inwit albo transfer na trefle.

Przeciwko bezatutowej grze W gracz N wyjdzie najprawdopodobniej kierem, ale nawet nietrafiony pierwszy wist nie uratuje rozgrywającego kontrakt 3BA. Po utrzymaniu się w dziadku kierem W zaimpasuje trefle i mimo że manewr ten się nie powiedzie, będzie już miał osiem wziątek: cztery kierowe, trzy treflowe oraz pikową. Dziewiątej nie wytrząśnie wszakże znikąd, nawet gdy po utrzymaniu się ♣D N nie otworzy pików.

W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim zapisy 120 dla WE, ale też sporo wpadkowych 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).