Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ Q 8 7 ♥ 8 6 ♦ A K J 6 3 2 ♣ Q J
♠ J 6 3 ♥ A K Q J ♦ 9 8 7 ♣ A K 9		♠ A K 10 5 2 ♥ 9 3 2 ♦ 10 5 4 ♣ 7 3
	♠ 9 4 ♥ 10 7 5 4 ♦ Q ♣ 10 8 6 5 4 2

¹na ogół wielkie bez atu z trzema pikami bez zatrzymania karowego

²karta beznadwyżkowa, możliwe tylko cztery piki, wówczas na pewno bez zatrzymania karowego [raczej w układzie 4–3–3–3, no może 4–2(3)–4–3(2)]

³partnerze, wybierz końcówkę

Swoją sekwencją W wskaże silną rękę, po odpowiedzi partnera przesądzającą końcówkę, w składzie zrównoważonym z trzema pikami i bez zatrzymania karowego. Ponieważ zapowiedź 2♠ nie zagwarantowała jeszcze pięciu kart w tym kolorze, otwierający bada sytuację powtórnym kolorem przeciwnika 3♦, po której to zapowiedzi odpowiadający wybiera do gry końcówkę w piki. Gdyby E miał układ 4–3–3–3 (4–3–4–2) albo 4–3–2–4 ze słabą czwórką trefli, powiedziałby 3♥, jako że posiadanie czterech kart w tym kolorze już uprzednio wykluczył. W niektórych wypadkach siedmioatutowa końcówka w kiery mogłaby bowiem być lepsza od również siedmioatutowej pikowej.

Teraz jednak optymalna grą są rzecz jasna ośmioatutowe 4♠. Nie wykładaną bynajmniej, ale jak najbardziej szansowną. Oczywiście S zaatakuje przeciw niej  w singlową ♦D i jego partner odbierze trzy lewy w tym kolorze. A następnie odejdzie treflem albo kierem, zagranie czwarty raz w kara, pod podwójny renons, nie miałoby bowiem większego sensu, mogłoby natomiast skłonić partnera do zrobienia błędu, na przykład przebicia tej lewy ♠10 z konfiguracji ♠10 x. A wówczas rozgrywający wyimpasowałby e-N-owi ♠D x x (podczas gdy w innych okolicznościach zagrałby na pewno piki z góry i oddał lewę w tym kolorze). Teraz zaś gracz E ściągnie ♠A, przejdzie do dziadka treflem i zagra stamtąd blotką atu – na impas dziesiątką w ręce. A to pozwoli mu na zrealizowanie gry.

Inna możliwa sekwencja licytacyjna to:

¹partner jest po pasie, można zatem, a wręcz trzeba skoczyć na 3♦

Teraz jednak zawodnicy WE tym łatwiej zapowiedzą optymalną dograną w piki.

W protokole rozdania powinny wyraźnie dominować zapisy w minimaksowej wysokości 620 punktów dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (WE)

♠ – 10 (WE)

BA – 7 (WE).