Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ A 5 4 ♥ A Q 7 5 4 ♦ K 5 3 ♣ 5 4
♠ 7 6 3 ♥ 9 3 ♦ A J 8 ♣ A Q J 8 7		♠ Q 10 8 ♥ 6 2 ♦ 10 9 7 6 4 2 ♣ 9 3
	♠ K J 9 2 ♥ K J 10 8 ♦ Q ♣ K 10 6 2

Nasz System:

¹układ 5332, WE są też po partii, kolor jest jednak na tyle solidny, że warto nim wejść

²5⁺♥, forsing na jedno okrążenie

³karty zbyt słaba na splinterowe 4♦ (♣K najprawdopodobniej spalony itd.)

Wspólny Język:

¹układ 5332, WE są też po partii, kolor jest jednak na tyle solidny, że warto nim wejść

²kontra negatywna albo przygotowanie forsingu na własnym kolorze (2♥ nie forsowałyby)

Standardowa i banalna do wylicytowania końcówka w kiery, ale w pojedynku pomiędzy najpopularniejszymi polskimi systemami licytacyjnymi punkt dla Wspólnego Języka. Otóż po negatywnej kontrze partnera kiery zajmie otwierający, a z jego ręki 11 wziątek jest pewne. Po zaatutowaniu rozgrywający zaimpasuje bowiem ♠D i na trzynastą kartę tego koloru z ręki wyrzuci ze stołu jednego z potencjalnie przegrywających trefli. Odda zatem jedynie dwa młodsze asy i zrobi cenną nadróbkę.

Tymczasem przeciwko 4♥(N) E wyjdzie we wskazane przez partnera trefle i broniący będą musieli dostać trzy wziątki: dwie treflowe oraz ♦A.

Te właśnie dwa zapisy – 620 i 650 dla NS – zdominują protokół tego rozdania, różnica pomiędzy odpowiadającymi im turniejowymi notami nie będzie wszakże mała.

Minimaks teoretyczny:  5♥(S!), 11 lew; 650 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 11 (S!);

♠ – 10 (NS);    

BA – 10 (NS).