Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 7 ♥ J 6 5 2 ♦ K Q 8 6 5 ♣ A Q 5
♠ 10 8 3 2 ♥ A K 10 7 ♦ A ♣ J 4 3 2		♠ A K J ♥ Q 9 4 ♦ J 9 7 3 ♣ K 7 6
	♠ Q 9 6 5 4 ♥ 8 3 ♦ 10 4 2 ♣ 10 9 8

¹10⁺ PC z co najmniej jedną starszą czwórką albo 13⁺ PC w składzie dowolnym

²brak starszych czwórek, minimum kontry

³gdyby W miał w karach singlową blotkę, powiedziałby 3♦, teraz jednak – z singlowym asem – podnosi do 3BA

To powinien być kontrakt dosyć popularny – na WE znajduje się 26 PC bez uzgodnionego koloru starszego, trzyma ona też dwa razy kara. Mimo to zrealizowanie gry, choć możliwe, nie będzie wcale łatwe. Przeciwko 3BA(E) S wyjdzie karem, rozgrywający utrzyma się więc asem na stole i zagra stamtąd treflem. N powinien wskoczyć ♣A, inaczej może się szybko znaleźć na wpustce, gdyby rozgrywający wpadł na pomysł, aby przed powtórzeniem trefli ściągnąć ♠A. Jeśli po utrzymaniu się ♣A N zaryzykuje małe karo, rozgrywający będzie musiał wstawić z ręki waleta. Następnie zaś zgra na wszelki wypadek ♠A, po czym odejdzie karem. Po ściągnięciu trzech lew w tym kolorze N znajdzie się na wpustce i będzie musiał dać przeciwnikowi dodatkową wziątkę w kierach albo w treflach. Jeżeli zaś trzecią rundą kar utrzyma się (na ♦10) S, kolor ten zostanie w rękach obrońców zablokowany, a lewy broniący będzie mógł jedynie odejść ♣10, którą rozgrywający na obu rękach przepuści, aby potem ustawić obrońcę N w kierowo-karowym przymusie i zrobić nadróbkę.

Kiedy zaś po wskoczeniu ♣A N odejdzie pikiem, to rozgrywający zabije w ręce asem, po czym zagra ♣K i treflem, wpuszczając przeciwnika z prawej na damę w tym kolorze. I w tym wypadku nie będzie on dysponował bezpiecznym odejściem, choć na zagraną przezeń blotkę karo E także będzie musiał wstawić z ręki waleta.

Jest też kilka innych wariantów rozgrywki i obrony, E zawsze odniesie jednak sukces, jeśli tylko nie będzie się śpieszył z kierami (co najwyżej ściągnie jedną figurę ze stołu) oraz rozczyta, iż gracz N ma w karach mariasza (co po jego otwarciu 1♦ będzie wysoce prawdopodobne). Możliwa i skuteczna, a pewnie nawet łatwiejsza, będzie też rozgrywka przez piki, powiedzmy że w drugiej lewie gracz E zrobi impas ♠W w ręce. S pobije go ♠D, po czym niewykluczone, iż powtórzy karem i rozgrywający dostanie w tym kolorze dziewiątą wziątkę. Odejście przez S pikiem wpędzi w poważne kłopoty zrzutkowe jego partnera, natomiast gdy lewy obrońca zagra w trzeciej lewie ♣10, partner pewnie nie zabije tej lewy asem (gdyby bowiem to uczynił, nie dysponowałby dobrym zagraniem, choć na jego małe karo E nadal musiałby wstawić z ręki ♦W).  Po wzięciu trefla królem w ręce rozgrywający zgra ♠A K i N będzie musiał odrzucić dwa kara. Następnie E wejdzie do dziadka ♥A i zagra dobrą ♠10, do której N dołoży kolejne karo. Rozgrywający wróci wówczas do ręki ♥D i – grając w widne karty – odejdzie treflem albo karem. N odbierze swoje trzy wziątki w kolorach młodszych, po czym – w dwukartowej końcówce – będzie musiał wyjść spod ♥W,  do układu impasowego ♥K 10 na stole. To chyba najprostsza i najpewniejsza droga do sukcesu rozgrywającego, tym bardziej iż gdy nie uda się impas pikowy, będzie już absolutnie pewny, że wszystkie pozostałe honory, a więc i cały mariasz karowy, muszą się znajdować w ręce otwierającego.

W protokole rozdania spotkamy więc minimaksowe 600 dla WE oraz – dużo, dużo rzadziej – nadróbkowe 630 dla tej strony i wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:  3BA(WE), 9 lew; 600 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10(W!);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 9 (WE).