Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ K J 5 ♥ A K 7 5 ♦ A 8 6 ♣ 7 6 3
♠ 10 9 3 2 ♥ Q J 8 ♦ J 10 5 ♣ 10 8 2		♠ A 8 7 6 ♥ 10 6 4 ♦ 7 4 ♣ A J 5 4
	♠ Q 4 ♥ 9 3 2 ♦ K Q 9 3 2 ♣ K Q 9

Na zakończenie prosta, standardowa sekwencja jako droga do oczywistego kontraktu. Przeciwko 3BA(N) obrońca E zaatakuje rzecz jasna czwartym najlepszym pikiem, po sekwencji, jaka miała miejsce, przy takiej samej długości i porównywalnej sile longerów wist w kolor starszy należy bowiem przedłożyć ponad wyjście w młodszy. Rozgrywający utrzyma się w ręce, sprawdzi kara, zagrywając w tym kolorze  króla i asa, po czym wyjdzie z ręki treflem i weźmie lewę na dziadkowego króla. Następnie powinien koniecznie ściągnąć pozostałe kara, aby zmusić przeciwników do zrobienia kilku, nie zawsze wygodnych, wyrzutek. Tym razem ofiarą tego prostego manewru (Przeciągałka to podstawa szpilu!) padnie gracz E (z ręki rozgrywający pozbędzie się dwóch blotek kierowych). Bez najmniejszej winy ze swej strony, po prostu znajdzie się w dość interesującym przymusie. Otóż jeśli E odrzuci na kara choćby jednego kiera, obrońcy definitywnie stracą szanse na wziątkę w tym kolorze. Ponadto, jeśli w powstałej wówczas końcówce sześciokartowej E zachowa trzy piki i dwa trefle (i kiera), rozgrywający  przejdzie do ręki ♥A i zagra w trefla, inaczej mówiąc, najpierw wyrobi sobie drugą lewę treflową, a potem drugą pikową. Kiedy zaś u E pozostaną dwa piki, trzy trefle i kier, N w pierwszej kolejności wyrobi sobie pika, a w drugiej wziątkę na ♣D. Jeżeli natomiast w rzeczonej  końcówce sześciokartowej lewy obrońca zatrzyma po trzy karty w każdym z kolorów czarnych, N przejdzie do ręki ♥A i w ten sposób zmusi go do odrzucenia jakiejś karty. I w następnej lewie zagra w ten kolor, którego karty przeciwnik z lewej się pozbył. Ostatecznie weźmie przeto i dwa trefle, i dwa piki, co wraz z pięcioma karami i dwoma kierami da mu 11 wziątek. Tej drugiej nadróbki pozbawiłby rozgrywającego jedynie nierealny wist kierowy. Nie chodziłoby nawet o wyrobienie sobie przez graczy WE lewy w tym kolorze, co o atak na komunikację pomiędzy rękami NS.

W protokole rozdania wystąpią zatem w dużej liczbie zapisy 460 dla NS, ale też na pewno minimaksowe 430 dla tej strony. Te drugie nie tyle nawet ze względu na wist kierowy, ten jest bowiem nieprawdopodobny, co dlatego, iż niektórzy rozgrywający nie rozczytają rozdania tak precyzyjnie, aby doprowadzić do opisanej wyżej sytuacji przymusowej i skrzętnie ją wykorzystać.

Minimaks teoretyczny: 4BA(NS), 10 lew; 430dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 11 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 10 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec