Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ J 8 2 ♥ A 9 7 6 ♦ 6 4 ♣ A J 3 2
♠ 9 7 5 4 ♥ K Q 5 4 ♦ Q 2 ♣ 10 9 4		♠ 6 ♥ 10 2 ♦ A K J 10 8 7 5 3 ♣ 8 5
	♠ A K Q 10 3 ♥ J 8 3 ♦ 9 ♣ K Q 7 6

^{1, 2} patrz niżej

Potencjał ręki E jest ogromny, przeto i w tym wypadku warto skoczyć z nią jak najwyżej, tj. zacząć licytację od 5♦ właśnie. Nie przejmując się ani trochę tym, że od czasu do czasu – przy silnej ręce partnera – lepiej byłoby grać w bez atu. Znów chodzi o to, aby wywrzeć jak największą presję na przeciwników, jeśli to oni mają w tym rozdaniu przewagę siły, szczególnie dużą. Proszę popatrzeć, jak zadziała to w niniejszym rozdaniu. Gdyby E rozpoczął inaczej, czy to 4♦ (?), czy to gamblingowymi 3BA, S na pewno powiedziałby 4♠, zaś potem – po opóźnionych 5♦ strony WE – jego partner miałby szansę zalicytować jeszcze 5♠. Te można byłoby wygrać, wykonując w kierach tzw. impas wewnętrzny (intraimpas), tj. zagrywając ze stołu blotkę wkoło (albo do ♥8 w ręce), a w drugiej rundzie koloru wychodząc z ręki waletem. Po wysokiej licytacji karowej gracza E, lokalizującej mariasza karowego w ręce W, byłby to manewr nie tylko jak zwykle efektowny, ale też jak najbardziej możliwy do wymyślenia i przeprowadzenia. Natomiast gdyby WE poszli wówczas w obronne 6♦, zostaliby skontrowani i położeni bez trzech, za 500 punktów.

Tymczasem po otwarciu 5♦ gracz S na pewno 5♠ nie zapowie, zaś gdyby się na to mało racjonalnie poważył, jego partner – z trzykartowym fitem i dwoma asami – zapewne podniósłby do szlemika. Nie wiadomo nawet, czy S by te 5♦ skontrował, wszak jego ręka nie daj żadnej pewności położenia tej gry. A z kolei kontra asekuracyjna – na wypadek, że stronie NS wychodzi popartyjna końcówka – raz byłaby celna, a raz nie. Owszem, kontrę na 5♦ może dać posiadacz dwóch asów N, z nadzieją, iż partner dołoży choćby jedną wziątkę, nie każdy jednak zawodnik zajmujący tę pozycję na takie działanie się zdecyduje. Podsumowując, jak w jednym z rozdań poprzednich – na wysokim otwarciu gracza E jego strona może dużo częściej zyskać, aniżeli stracić. Nieraz będzie to po prostu opłacalna obrona popartyjnej końcówki przeciwników – w kolor starszy albo nawet treflowej.

Słowem, w protokole rozdania winny dominować zapisy w wysokości 300 dla NS, trafią się w nim też jednak na pewno i 100 dla tej strony (za 5♦ bez kontry bez dwóch), i od czasu do czasu minimaksowe 500.  A także 650 dla NS – za 5♠ swoje, ale też wpadkowe 100 dla WE, nie wszyscy rozgrywający z kontraktem tym sobie bowiem poradzą.

Minimaks teoretyczny: 6♦(WE) z kontrą, 9 lew; 500 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ –  11 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 10 (NS);

♠ – 11 (NS);

BA – 5 (NS).