Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ 43 ♥ J4 ♦ AJT862 ♣ A93
♠ 9 ♥ AKT63 ♦ 754 ♣ J842		♠ AKJT2 ♥ Q98 ♦ 3 ♣ KT76
	♠ Q8765 ♥ 752 ♦ KQ9 ♣ Q5

¹ półforsujące

² według wskazań nowoczesnej licytacji dwustronnej kontra wywoławcza, nadwyżkowa

³ mniej więcej bilansowym przeskokiem W powinien zaakcentować, że ma całkiem niezłą kartę

⁴ ładne, górne honory i tylko singiel karowy (mógł być dubel lub nawet więcej kar)

Jeszcze bardzie niż poprzednia podlimitowa dograna, na WE jest tu bowiem jedynie 21 PC. Ma ona też jednak uzgodnione kiery oraz układ – po singlu w każdej z rąk. A po popartyjnym wejściu e-N-a 2♦ graczowi E wolno będzie liczyć na pełne wyłączenie w tym kolorze.

Przeciwko 4♥(W) obrońca N nie będzie dysponował komfortowym pierwszym wistem. Może zatem ściągnąć ♦A, powiedzmy jednak, że wyjdzie optymalnie w atu. Rozgrywający weźmie ♥D w dziadku i zagra stamtąd w karo. Powiedzmy, że S wskoczy damą i powtórzy kierem. W zabije asem w ręce, przebije w dziadku karo, ściągnie ♠A K i wyrzuci z ręki jej ostatnie karo, po czym zagra ze stołu ♠W. Na ekspas, wiadomo będzie przecież z licytacji, że ♣A jest u e-N-a, a z wistu, iż gracz ten posiadał dwa kiery (♥W x). S najprawdopodobniej położy na ♠W damę, przeto rozgrywający przebije w ręce, ściągnie ♥K i wyjdzie w trefla – do króla na stole. A potem na dobrą ♠10 wyrzuci z ręki trefla i odda jeszcze tylko dwie lewy treflowe (albo trefla i karo).

Proszę zwrócić uwagę, że rozczytanie rozkładu kierów jest tu bardzo ważne, jeśli bowiem N miałby rękę w składzie 2–3–6–2 (powiedzmy, z ♥W x x), to po pierwsze, w pierwszej lewie (po ataku blotką atu) rozgrywający nie mógłby wstawić z dziadka ♥D, a po drugie, po oddaniu kara i zabiciu kontynuacji atutowej graczowi W nie wolno byłoby przebić następnie kara. Na dobrą sprawę musiałby wtedy wziąć drugą lewę kierową w ręce (zachowując ♥D na stole) i zagrać w trefle – do dziesiątki na stole. S wziąłby wtedy tę lewę ♣D (pierwotnie trzecią) i – powiedzmy – powtórzyłby treflem (przy takim hipotetycznym układzie kierów by już przecież nie posiadał) lub karem. W tym drugim wypadku rozgrywający przebiłby w dziadku ♥D, zgrał ♠A K, aby pozbyć się z ręki ostatniego kara, i kontynuował treflem – do asa w ręce N. Na szczęście, w turniejowym rozdaniu N ma ♥W x, zatem jeśli zdecyduje się na pierwszy wist w atu, to w zasadzie będzie musiał fakt ten ujawnić. A to naprowadzi rozgrywającego na zwycięską linię postępowania. Tym bardziej że istnieją też inne metody skutecznej rozgrywki, szczególnie gdy nie padnie pierwszy wist w atu.

W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim minimaksowe 620 dla WE oraz 170 dla tej strony, jej końcówka w kiery jest bowiem kontraktem podlimitowym.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 620dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10(WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 10 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS,WE!).