Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ J3 ♥ AJ4 ♦ AQ842 ♣ J94
♠ A87 ♥ K832 ♦ K6 ♣ K863		♠ QT952 ♥ 9765 ♦ 7 ♣ AQT
	♠ K64 ♥ QT ♦ JT953 ♣ 752

¹ zasadniczo blokujące

albo:

¹ zasadniczo blokujące

² kontra wywoławcza, (w zasadzie) nadwyżkowa

Jeżeli przeciwko 3♦(N) obrońca E wyjdzie w kiera, rozgrywający będzie już miał swoje. Zabije bowiem wstawionego przez W na trzeciej ręce ♥K asem, wróci na stół kierem, wyimpasuje ♦K i na ♥W wyrzuci z ręki trefla (są też inne drogi do dziewięciu lew). Odda zatem jedynie dwa trefle oraz dwa piki.

W trefle E na pewno nie wyjdzie, może jednak z powodzeniem zaatakować ♠10. Rozgrywający doda wtedy ze stołu blotkę, zaś obrońca W będzie musiał lewę tę przepuścić (!). Rozgrywający zostanie wtedy bez dojścia do stołu, koniecznego, aby wykonać stamtąd dwa podegrania w kolorach czerwonych. Powiedzmy więc, że powtórzy z ręki pikiem. Obrońca W weźmie wtedy tę lewę ♠8, po czym będzie musiał koniecznie zagrać w trefle. Dopiero po odebraniu trzech wziątek w tym kolorze broniący odejdą pikiem. N przebije w ręce, po czym będzie musiał wyjść stamtąd albo w kara, albo w kiery i oddać piątą lewę w kolorze, w który zagra. Najprawdopodobniej pociągnie ♦A – z nadzieją, że zleci singlowy ♦K. Nic z tego, będzie zatem musiał leżeć bez jednej.

Natomiast przeciwko pikowej grze zawodnikaE obrońca S wyjdzie rzecz jasna ♦W – i jego partner zagra dwa razy w ten kolor. Rozgrywający pobije w ręce i zagra piki na impas culbertsonowski – aby nie dopuścić tym kolorem do ręki niebezpiecznego przeciwnikaS. Po wzięciu lewy ♠W N odejdzie treflem (bądź pikiem, a nawet karem – pod podwójny renons). Rozgrywający zabije w ręce, powtórzy impas w atutach, ściągnie też ♠A oraz zgra trzy pozostałe lewy treflowe. W czterokartowej końcówce będzie jednak musiał wyjść ze stołu kierem – i obrońcy odbiorą trzy wziątki w tym kolorze albo kładąc kontrakt 3♠(E) bez jednej. Możliwe są też inne warianty gry, ale po dokładnej obroni rozgrywający zostanie zawsze położony.

Wyszłyby natomiast 3♠(W), pod warunkiem że rozgrywający zagrałby w pikach na impas culbertsonowski, aby nie dopuścić do ręki e-S-a. Potem na fortę treflową wyleciałoby z ręki E karo i rozgrywający oddałby tylko pika oraz trzy kiery (choć w końcówce musiałby ten ostatni kolor koniecznie rozpocząć z ręki królem!). A jeśli N ściągnąłby ♦A, to na ♦K i trefla zostałyby wyrzucone z ręki E dwa kiery. Wówczas gracz W oddałby pika, karo oraz (tylko) dwa kiery.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim zapisy 110 i 50 po stronie NS – za zrealizowane 3♦(N) albo obłożone bez jednej 3♠(E).

Minimaks teoretyczny: 3♠(W!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (W!);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 9 (W!);

BA – 6 (NS,WE!).