Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ 7652 ♥ A854 ♦ KT5 ♣ 82
♠ 8 ♥ QT972 ♦ Q8 ♣ QJ976		♠ AKQ9 ♥ 6 ♦ AJ762 ♣ T53
	♠ JT43 ♥ KJ3 ♦ 943 ♣ AK4

¹ dwukolorówka Wilkosza

² do koloru partnera

³ trefle i kiery

¹ dwukolorówka kiery i inny

² do koloru partnera

³ kiery i trefle

Po dwukolorowym otwarciu W – E skupi się na znalezieniu jak najlepszej gry częściowej. W obu przedstawionych wyżej przypadkach uda mu się to bez trudu, przeto na większości stołów piątego już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski ostatecznym kontraktem staną się właśnie 3♣(W).

Przeciwko tej grze N wyjdzie w atu albo w pika. W tym pierwszym wypadku zastawi na partnera niełatwą do uniknięcia pułapkę, jeśli bowiem zachęcony tym ten ostatni zagra trzy razy w trefle, W skompletuje już bez trudu 10 wziątek. Zaimpasuje bowiem ♦K i jedną tylko przebitką wyrobi sobie do końca ten kolor, potem zaś dostanie się na stół pikiem i weźmie trzy trefle, trzy piki oraz cztery kara. Aby ograniczyć przeciwnika do tylko swojego, S musi albo pierwszą lewę zupełnie przepuścić (!), albo zabić ją i wyjść w pika, by wytrącić rozgrywającemu dojście tym kolorem do stołu, albo wreszcie ściągnąć ♣A K, a następnie wyjść kierem różnym od króla. Partner zabije wówczas ♥A i powtórzy kierem. Gracz W przebije w dziadku, ale i tak w końcówce zostanie mu w ręce jeszcze jeden przegrywający kier, w sumie odda więc dwa atuty i dwa kiery.

Z kolei pierwszy wist pikowy to pułapka na rozgrywającego. Otóż jeżeli po zabiciu pierwszej lewy ♠A na stole – oraz ewentualnym zgraniu też ♠K D 9 i wyrzuceniu na nie z ręki kierów – zagra on z dziadka singletonem kierowym, to już będzie bez jednej! Wystarczy, iż S doda wówczas ♥3, a jego partner pobije ♥10 asem i zagra w atu. S ściągnie wtedy ♣K, ♣A i będzie kontynuował treflem. Rozgrywający zaimpasuje ♦K i wyrobi sobie przebitka kara, ale do fort tego koloru nie dostanie się, w końcówce zostaną mu zatem w ręce ♥D 9 – i te dwie lewy będzie musiał oddać obrońcy S. W sumie odda zatem dwa trefle i trzy kiery, wpadnie przeto bez jednej. Po ataku pikowym można wprawdzie zgrać też ♠K D i wyrzucić z ręki kiery, ale potem rozgrywający musiałby kontynuować ze stołu pikiem, przebić go w ręce, zaimpasować ♦K, ściągnąć też ♦W, przebić w ręce karo i odejść figurą treflową albo (lepiej!) kierem. S weźmie wówczas tę lewę ♥W, ściągnie ♣A (z ręki W – figura), ♣K (z ręki W – druga figura) i… nie, i w tym wypadku nie wolno mu będzie połączyć atutów po raz trzeci (rozgrywający utrzymałby się bowiem wtedy ♣10 w dziadku i wykorzystał dwie forty karowe), tylko będzie musiał wyjść kiera. W przebije go ♣10 w dziadku i zgra stamtąd dobre karo, ale S przebije je. Rozgrywający nadbije w ręce, ale ostatnią wziątkę będzie musiał oddać przeciwnikom (na ♥A albo na ♥K). I w tym wariancie W odda więc po dwa trefle i kiery.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim zapisy 110 dla WE, ale też 130 dla tej strony oraz – dużo, dużo mniej liczne – wpadkowe 50 po stronie NS.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 8 (WE).