Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ KQJ ♥ 8653 ♦ JT94 ♣ K8
♠ T87 ♥ AQ9 ♦ 852 ♣ AT53		♠ A953 ♥ JT42 ♦ K3 ♣ Q72
	♠ 642 ♥ K7 ♦ AQ76 ♣ J964

¹ tylko 10 PC i trzy piki a zatem jedynie 13 punktów pikowych, ponadto nieciekawy układ 4333

albo:

¹ jeśli już ktoś może tu dać otwarcie, to tylkoS, na trzeciej ręce, i to koniecznie 1♦ (dobra czwórka), a nie 1♣

² a jego partner postąpi racjonalnie, gdy z czterokartowym fitem karowym przeniesie na 2♦

W takich rozdaniach chodzi bowiem o to, aby zagrać optymalną częściówkę i jak najpewniej wziąć zapis na swoją stronę. Tutaj na przykład 1BA(S) mogłoby już zostać położone, a po dosyć naturalnej blotce treflowej – nawet bez dwóch. Po takim wstępie broniący mogliby bowiem wziąć ♠A, cztery kiery (E wyszedłby w ten kolor blotką) oraz trzy trefle. Natomiast padka tylko bez jednej byłaby możliwa nawet po mniej niż tak dokładna obronie.

Tymczasem 2♦(NS) łatwo wychodzą. Rozgrywający wyimpasuje króla atu i odda jedynie pika, trefla, dwa kiery i coś jeszcze, najprawdopodobniej drugiego trefla. Broniący zdołają bowiem połączyć trzy razy atuty, zatem przeciwnik zrobi w którejś z rąk tylko jedną przebitkę. W sumie weźmie więc pięć kar, dwa piki i trefla.

W protokole rozdanai spotkamy zatem minimaksowe 90 dla NS, ale też zero punktów dla każdej ze stron za cztery pasy oraz obustronne zapisy wpadkowe w wysokości 100 punktów, rzadko 200.

Minimaks teoretyczny: 2♦(NS), 8 lew; 90 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).