Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 82 ♥ AKQ97 ♦ T83 ♣ 984
♠ Q763 ♥ 3 ♦ Q9 ♣ KJT753		♠ AJ ♥ J854 ♦ AKJ742 ♣ 6
	♠ KT954 ♥ T62 ♦ 65 ♣ AQ2

Nasz System:

¹ od biedy można by wejść forsującymi 2♣, z nadzieją, że uda się powtórzyć nieforsująco już 3♣ w następnym okrążeniu

² ładne honory i ofensywny układ 6–4, można zatem taki rebid zaryzykować

Wspólny Język:

¹ naturalne, forsujące

² tym bardziej teraz, gdy partner przyrzekł parę punktów

Niestety, zanosi się w tym rozdaniu na klasyczny wyścig o wpadkę, wszystkie kontrakty, jakich się tu można spodziewać, powinny bowiem zostać położone bez jednej. Na przykład przeciwko 2♥(N) E zaatakowałby ♦A, a w drugiej lewie wyszedłby w singla treflowego. Nawet gdy rozgrywający wyczułby pismo nosem i zabił tę lewę dziadkowym ♣A, to następnie najprawdopodobniej zagrałby ze stołu w karo. Gdyby W utrzymał się w tej lewie ♦D, nie mógłby oczywiście zagrać w trefla do przebitki, i tak ma bowiem dwie lewy w tym kolorze, nie posiada natomiast następnego dojścia, by podać partnerowi drugą przebitkę. Nawet jeżeli N przebije na stole trzecie karo (a przebije), to i tak odda dwa kara, kiera, pika oraz dwa trefle, na 2♥ polegnie zatem bez jednej.

Przeciwko ewentualnym 3♦(E) S wyjdzie natomiast w kiera, a jego partner weźmie pierwszą lewę ♥D i odwróci w atu. Rozgrywający albo zdoła więc przebić w dziadku tylko jednego kiera, albo – gdy w trzeciej lewie zagra w piki, by wyrobić sobie dziadkowego waleta w tym kolorze – nie przebije żadnego kiera, ale będzie musiał dostać ósmą wziątkę na ♥W. Obrońcy będą w końcu musieli mu dać tę wziątkę, jako że na stole leżeć będą dobry ♣K oraz ♠D.

Wreszcie przeciwko ewentualnym 3♣(W) N zaatakuje ♥A, ale w drugiej lewie będzie musiał zagrać w pika. Kiedy rozgrywający doda ze stołu ♠W, S zabije go ♠K i powtórzy pikiem. Rozgrywający utrzyma się wtedy ♠A na stole i wyjdzie stamtąd w atu. S wskoczy ♣A (choć będzie też mógł przepuścić), po czym będzie kontynuował ♠10. N pobije wówczas wstawioną przez rozgrywającego z ręki ♠D i odejdzie – powiedzmy – ♥K. Rozgrywający przebije w ręce, ściągnie ♣K i będzie grał w kara; S dostanie zatem jeszcze tylko wziątkę na damę atu. Ale i tak będzie już bez jednej.

Jak zatem widać, wszystkie trzy gry można położyć, w każdym przypadku broniący będą wszakże musieli trochę się wysilić. W protokole rozdania powinny więc dominować zapisy za wpadki strony WE w wysokości 100 punktów, ale znajdą się w nim i 110 po stronie przeciwnej – za zrealizowane mimo wszystko częściówki w kolor młodszy na wysokości trzech.

Minimaks teoretyczny: 2BA(WE), 8 lew; 120 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8(WE);

♦ – 8(WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (E!);

BA – 8 (WE).