Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ AKT9 ♥ J983 ♦ AT7 ♣ T6
♠ 643 ♥ 72 ♦ K86 ♣ K9854		♠ J875 ♥ K54 ♦ QJ5 ♣ Q72
	♠ Q2 ♥ AQT6 ♦ 9432 ♣ AJ3

albo:

¹ próba bezatutowa

² solidne wartości pikowe

³ warto zatem zagrać 3BA

Dominować będą końcówki w piki, ale i tych bezatutowych znajdzie się niemało, tym bardziej że te drugie można będzie wylicytować w sposób quasi-naukowy, a nie wyłącznie metodą zarzutki.

Grając w kiery, rozgrywający trzy razy zaatutuje, impasując króla (często dostanie wist kierowy), a następnie puści wkoło karo. Powiedzmy, że lewę tę weźmie E – na ♦W. Jeśli następnie obrońca ten zagra w pika albo w trefla, to rozgrywający albo wyrzuci na piki dwa kara z ręki (i odda jeszcze tylko trefla), albo wyrobi sobie impasem drugą wziątkę treflową (przedtem sprawdzi, czy nie spada krótki ♠W), na którą pozbędzie się ze stołu blotki karowej. I wtedy odda zatem jedynie dwie wziątki – karową i treflową.

Przeciwko 3BA(S) W wyjdzie najprawdopodobniej treflem, przeto rozgrywający dostanie drugą wziątkę w tym kolorze. I wówczas wyimpasuje ♥K, przeto zdobędzie trzy piki, cztery kiery, karo oraz dwa trefle. Aby wziąć lew 11, musiałby ponadto zaimpasować graczowi E ♠W, a przy tym skutecznie rozwiązać swoje problemy komunikacyjne. Aby zrobić dwa impasy – kierowy i pikowy (abstrahując od zasadności tego ostatniego), S musiałby zabić w pierwszej lewie ♣D asem i od razu kontynuować stamtąd ♣t3 (!?). I jeszcze do tego stosownie operować swoimi kartami w kolorach starszych, na owe impasy zagrywając. Nie bardzo to realne, wolno zatem przyjąć, iż bez żadnej pomocy ze strony obrońców, grający w bez atu będą kompletować jedynie 10 wziątek.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim wpisy 650 dla NS oraz – w wyraźnie mniejszej liczbie – 630 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 5BA(NS), 11 lew, 660 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 11 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 11 (WE).