Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ J98642 ♥ 4 ♦ KT7 ♣ J65
♠ KT7 ♥ AQJ76 ♦ J6 ♣ K83		♠ A5 ♥ 95 ♦ Q85432 ♣ AT2
	♠ Q3 ♥ KT832 ♦ A9 ♣ Q974

¹ marne 11 PC, czyli brak otwarcia

² półforsujące

³ naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

⁴ 2♦ to szóstka albo dobrej jakości piątka, zaś 2♥ – tzw. negatywny wybór koloru z dubletonem (bądź tzw. minipodniesienie: 4–6 PC z fitem kierowym)

albo:

¹ marne 11 PC, czyli brak otwarcia

² półforsujące

³ naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

⁴ 2♦ to szóstka albo dobrej jakości piątka, zaś 2♥ – tzw. negatywny wybór koloru z dubletonem (bądź tzw. minipodniesienie: 4–6 PC z fitem kierowym)

⁵ na pozycji reopen N może podjąć walkę, jest w końcu przed partią

⁶ kontra nadwyżkowa, około 10 PC

⁷ gdy partner dał w poprzednim okrążeniu 2♦, można teraz pomyśleć o zgłoszeniu 3♦

I tak, grając w kara, E w oczywisty sposób poszuka drugiej figury atutowej u e-S-a, odda zatem jedynie trzy wziątki atutowe, w tym jedną w postaci przebitki kierowej. A kiedy obrońcy przebitki tej nie zmontują, E będzie mógł nawet zdobyć 11 wziątek.

Kontrakt kierowy, grany z naturalnej ręki W, będzie mógł zostać ograniczony do ośmiu wziątek jedynie po ataku blotką treflową, a taki na pewno nie padnie [3♥(E) mogłyby wyjść zawsze]. Najprawdopodobniej N zaatakuje w pika, a wówczas W na przykładzagra trzy razy w ten kolor i wyrzuci ze stołu trefla (bądź też w drugiej lewie zagra w karo). Powiedzmy, że po utrzymaniu się ♠W obrońca N wyjdzie w blotkę treflową. Rozgrywający zagra wtedy ♣A, ♣K, przebije w dziadku trefla, zaimpasuje kiery damą w ręce i odejdzie karem. I – przynajmniej w widne karty – będzie mógł jeszcze wziąć trzy lewy kierowe, kiedy jednak po dojściu karem S wyjdzie ♥3, W musiałby z ręki ♥7 (i odejść ♥6! – na wpustkę e-S-a). Być może jednak pomocną dłoń podadzą mu obrońcy, którzy albo zagrają trzy razy w kara, albo odejdą (N) pikiem. Z kolei wyjście e-S-a w ♥3 będzie na tyle zaskakujące, iż rozgrywający będzie miał szansę zorientować się, iż graczowi temu pozostały już tylko same atuty.

Wreszcie kontrakt 2♠(N) z kontrą – powiedzmy, że E zaatakuje przeciwko niemu ♠A i pikiem. Jego partner weźmie wówczas drugą lewę ♠K i wyjdzie ♦W. Rozgrywający zabije tę lewę ♦A na stole i zgra stamtąd w trefla. E pobije ♣W asem i wyjdzie w kiera, a po utrzymaniu się ♥W jego partner powtórzy karem. Rozgrywający zabije ♦K w ręce, ściągnie ♠W, zrzucając ze stołu kiera i zagra w trefla – do dziesiątki. W nie będzie miał kara do ściągnięcia, konieczne stanie się zatem przepuszczenie przezeń drugiej rundy trefli. Potem zaś zabije on trzeciego trefla królem i odejdzie ♥A. S przebije w ręce, ale zostanie tam z przegrywającą ♦10 i w końcówce będzie musiał oddać wziątkę w tym kolorze (obrońcy E – na ♦D) na bez jednej.

Ponieważ jednak W ma też ♠10 łączenie atu nie będzie konieczne, jeśli bowiem N przebije na stole trzecie karo, to odda trzy lewy atutowe. Można nawet powiedzieć, że skuteczna obrona będzie wówczas dużo prostsza niż ta opisana wyżej. Więcej niż bez jednej kontraktu 2♠(N) z kontrą nie da się jednak położyć.

W protokole tego rozdania spotkamy zatem przede wszystkim wpisy w wysokości 140, 130, 110 oraz 100 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(E!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 9 (E!);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).