Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 26 Rozd. E, po partii: obie	♠ A54 ♥ Q974 ♦ J2 ♣ AT84
♠ K9832 ♥ A62 ♦ KT8 ♣ 95		♠ J6 ♥ JT5 ♦ Q954 ♣ KQ72
	♠ QT7 ♥ K83 ♦ A763 ♣ J63

¹ na trzeciej ręce otwarcie obowiązkowe

² półforsujące, także po uprzednim pasie

³ ale teraz W oczywiście na odpowiedź partnera pasuje

Tak powinna się w rozdaniu tym potoczyć licytacja na bardzo wielu stołach czerwcowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2013. Przeciwko ostatecznemu 1BA(E) obrońca S nie będzie dysponował wygodnym pierwszym wistem i najprawdopodobniej rozpocznie od blotki karo. Ułatwi to zadanie rozgrywającemu o tyle, iż wyłapie drugiemu z broniących ♦W, to jednak E mógłby też wykonać samodzielnie. Po wzięciu pierwszej lewy ♦D w ręce rozgrywający powtórzy karem, a S zabije asem drugą rundę tego koloru i bezpiecznie odejdzie kolejnym karem. Rozgrywający utrzyma się na stole ♦K, przejdzie do ręki ♣K, ściągnie ♦9, po czym zagra ♠W z zamiarem puszczenia go wkoło. Tyle tylko, że na waleta S będzie musiał położyć damę. Rozgrywający będzie już miał sześć wziątek: trzy karowe, trefla, kiera i pika, będzie też musiał dostać siódmą: albo na ♣D, albo na pika, albo w kierach. Po prostu wcześniej czy później broniący będą musieli wykonać jakieś posunięcie na korzyść przeciwnika. Kontrakt zostanie więc zrealizowany, a obrona powinna się bardziej skupić nie tyle na jego położeniu (to będzie niemożliwe), ile na niepodarowaniu rozgrywającemu nadróbki. To też powinno się jej udać, także w innych wariantach przebiegu rozgrywki. Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania będzie zatem minimaksowe 90 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).