Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ AQ964 ♥ T954 ♦ 843 ♣ K
♠ 872 ♥ AKQJ6 ♦ KQJ ♣ T5		♠ 3 ♥ 8 ♦ AT975 ♣ AJ7632
	♠ KJT5 ♥ 732 ♦ 62 ♣ Q984

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych

² pytanie o układ ręki partnera

³ układ 1–1–6–5

⁴ teraz już w kiery zagrać się nie da, partner nie może też mieć wartości dających dobrego szlemika w kara

albo:

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych

² skoro W chce grać w kiery, musi zapowiedzieć końcówkę w ten kolor od razu

Z punktu widzenia gracza W statystyczny układ ręki partnera to 2–1–5–5, w turnieju na maksy końcówka w kiery wygląda więc bardzo atrakcyjnie, na ogół odda się tylko dwa piki (nawet singiel atu w dziadku zatrzyma trzecią rundę pików) oraz jedną lewę w którymś z kolorów młodszych. Natomiast szansa na podział koloru (tu: kierów) 4–3 jest całkiem solidna, wynosi bowiem nieco ponad 62%.

Istotnie, grając w kiery,W łatwo weźmie pięć atutów, pięć kar oraz ♣A, zrobi zatem nadróbkę i zapisze sobie w protokole minimaksowe 650 punktów. Takie same lewy powinien wziąć grający w kara E, chyba że S nie wyjdzie przeciwko kontraktowi 5♦(E) w pika. I często tak się stanie, S będzie bowiem tylko wiedział, że rozgrywający ma układ 1–1–6–5, zatem wist w któryś z kolorów starszych będzie w zasadzie ślepy. Może na przykład przechodzić ♥A, a dziadkowe piki – zawierać asa z damą (to tylko maksy, więc po ataku ♠W rozgrywający może lacno zrobić impas…). Inna sprawa, gdy W po prostu wrzuci 5♦ – wówczas graczN raczej pociągnie na pierwszym wiście ♠A.

W protokole tego rozdania oczekujemy zatem przede wszystkim zapisów 650, 620 oraz 600 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 11 lew; 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 11 (WE);

♥ – 11(WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).