Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ KJ ♥ 962 ♦ QT982 ♣ T98
♠ T8752 ♥ QT754 ♦ J7 ♣ A		♠ Q96 ♥ J83 ♦ K54 ♣ K432
	♠ A43 ♥ AK ♦ A63 ♣ QJ765

¹ superodważny i wyposażony w stosowną konwencję W może teraz wejść 2♣, wskazując dwukolorówkę na starszych, przed partią jest to działanie względnie bezpieczne, po którym partner wskaże preferencję kierów bądź pików, co ułatwi W pierwszy wist…

² powiedzmy, że jest to naturalny inwit do 3BA (bez starszych czwórek), niektóre duety NS zalicytują to samo przez stosowny ekwiwalent konwencyjny (inne zaś wrzucą od razu 3BA – w końcu partner wskazał wielkie bez atu, a N ma sześć miltonów i jako takiego longera roboczego w karach…)

³ S ma jednak minimum rebidu

Oczywiście 3BA mogłyby wychodzić, zwłaszcza gdy S miałby ♦A K x (tu: ♦K zamiast ♣D W), działaniami statystycznie uzasadnionymi, szczególnie w turnieju na maksy, są jednak inwit ze strony e-N-a i jego nieprzyjęcie przez e-S-a. Z drugiej strony, trudno zabronić graczom optymizmu, przeto zapowiedzenie w tym rozdaniu firmowych 3BA na pewno nie jest aż tak wielkim błędem. Teraz jednak przeciwko bezatutowej grze e-S-a obrońca W wyjdzie w kiera i rozgrywajacy będzie musiał leżeć. Podobnie zresztą stałoby się po ataku pikowym.

Oczywiście S będzie wyrabiał sobie trefle, tyle że broniący znajdą się o ruch wcześniej i to oni jako pierwsi wyrobią sobie kiery (piki). Proszę jednak zwrócić uwagę na fakt, iż nawet jeśli rozgrywający zdążyłby wyrobić sobie trefle (tj. wyfortowałby je, zanim obrońcy uczyniliby to z którymś ze swoich kolorów starszych), i tak wziąłby tylko osiem wziątek: trzy treflowe, dwie kierowe, dwie pikowe i jedną karową; dziewiątej musiałby poszukać w impasie przeciwko ♠D (lub w kolorze karowym, gdyby otrzymał luksus w postaci kolejnego dodatkowego tempa). Potwierdza to teoretyczną konkluzję, iż kontrakt 3BA nie był w tym rozdaniu grą prawidłową; aby go zrealizować po najgroźniejszym wiście kierowymS musiałby bowiem zastać podział tego koloru 4–4 (zasadniczo, czasami możliwe byłoby bowiem również odcięcie od fort posiadacza longera pięciokartowego) oraz ♠D w impasie.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim zapisy 120 dla NS, ale też wpadkowe – 50 dla strony przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10 lew albo 4♦(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (NS).