Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ K 10 2 ♥ A 8 ♦ 8 6 ♣ J 10 9 6 5 3
♠ A 9 6 5 3 ♥ 10 6 5 3 ♦ Q 10 7 4 ♣		♠ J 8 7 4 ♥ Q 4 2 ♦ A 5 3 2 ♣ A 2
	♠ Q ♥ K J 9 7 ♦ K J 9 ♣ K Q 8 7 4

Nasz System:

¹karta zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

²układ to nie wszystko, W ma tylko 6 PC i jest po partii, a partner już spasował

 ³z singlem w pikach – i co najwyżej trzech kartach tego koloru w ręce partnera –  uzasadnione jest zejście na 2♣ (zwłaszcza po partii)

⁴teraz już na kontrę wywoławczą można sobie pozwolić – N zlimitował się odpowiedzią 1BA, a S zarebidował nieforsującymi 2♣

⁵ aby przygotować solidne uzgodnienie trefli w następnym okrążeniu

⁶partner ma raczej układ aniżeli siłę, nie ma więc sensu na razie spasować, trzeba jak najszybciej znaleźć jak najlepszy kolor do gry

⁷w kontekście całości: dobra ręka z fitem treflowym

⁸druga odzywka jak najbardziej uzasadniona, tym bardziej że na WE są na pewno dwa kolory uzgodnione

⁹teoretycznie optymalna byłaby kontra, świadomemu obecności na swej linii co najmniej 11 trefli graczowi N trudno jednak będzie na taki krok się zdecydować…

Tym bardziej że sam ma prawo liczyć na tylko dwie lewy, a partner może być słabszy…

Wspólny Język:

¹precisionowskie

²systemowo inwit, niewątpliwie nieco naciągnięty

 ³S nie ma ani jednego asa, przeto nie zdecyduje się raczej ani na 5♥, ani na 3BA, w pikach ma bowiem singla

Zapewne zatem na 3♣ spasuje. Inna sprawa, iż gdyby mimo wszystko zaryzykował zgłoszenie kontraktu firmowego, to po naturalnym wiście pikowym zrealizowałby go,  trudno jednak takie rozwiązanie polecać. A że także inwit e-N-a jest naciągany (wprawdzie sześć trefli, ale tylko 8 PC i układ zrównoważony), najczęściej skończy się na treflowej częściówce. Rozgrywający odda na pewno trzy asy – i na ogół do tego jego straty się ograniczą. Albo bowiem dostanie wist karowy, uniknie przeto palcówki w tym kolorze, albo W zaatakuje kierem. S zabije wtedy ♥D królem, zgra ♥A i odejdzie pikiem. A nawet jeśli w drugiej lewie zagra w trefle, to E nie zaryzykuje raczej wyjścia spod ♦A, jako że będzie mu to groziło bezpowrotną stratą wziątki na ten honor. Nie wyjdzie tak również wtedy, gdy jego partner zaatakuje ♠A i pikiem, a przeciwnik zagra w trzeciej lewie w atu…

Słowem, zdecydowanie najpopularniejszym wpisem w turniejowym protokole tego rozdania powinno być minimaksowe 130 dla NS.

Minimaks teoretyczny:4♣(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10(NS)

♦ – 7 (WE)

♥ – 7 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (NS).