Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ A Q 3 ♥ A J 8 3 ♦ 10 5 2 ♣ 8 4 2
♠ J 10 2 ♥ K Q 9 5 ♦ 9 7 4 ♣ A Q 6		♠ K 9 8 4 ♥ ♦ K Q J 8 ♣ K J 9 7 3
	♠ 7 6 5 ♥ 10 7 6 4 2 ♦ A 6 3 ♣ 10 5

Nasz System:

¹karta niedostatecznie silna na pierwszoręczne otwarcie

²także grając NS, lepiej może być otworzyć 1♦

³PRO

⁴naturalne, a przy tym brak trzech kierów, bez specjalnych nadwyżek

³3♦ byłyby teraz czwartym kolorem, ale W obawia się, iż nastąpi wówczas zajęcie bez atu z gorszej ręki, podejmuje przeto decyzję, która wydaje mu się prawidłowa (E nie ma trzech kierów, posiada zatem dwa-trzy kara, cztery – rzadko)

Jak widać, po otwarciu 1♣ dzieje się tu nie najlepiej i odpowiadający musi w pewnym stopniu zgadywać (acz ze sporą szansą na trafienie).

Wspólny Język:

¹karta niedostatecznie silna na pierwszoręczne otwarcie

²5⁺♦ albo 4♦–5♣, w tym drugim wypadku w sile 11–14 PC; tak samo można zacząć, licytując NS

³czwarty kolor, od biedy odpowiadający mógłby już teraz wrzucić 3BA

⁴naturalne, modelowo układ 4–1–4–4, możliwe 4–0–4–5 (ze składem 4–0–5–4 E powiedziałby 2♦, przynajmniej z minimum otwarcia)

Też nieidealnie, tu jednak rozgrywający przynajmniej wyraźnie zarysował swój układ, szczególnie krótkość kierową, jego partner nie będzie się przeto parł do 5♣, tylko postawi na 3BA. Przeciwko tej grze N zaatakuje kierem, teoria zaleca, by z takiej konfiguracji (wysoka przedostatnia blotka) wychodzić ósemką – aby nie zablokować koloru w przypadku  słabego pięciokartu w ręce słabszego partnera). I już w pierwszej lewie rozgrywający stanie przed problemem, co zrzucić ze stołu. Na pierwszy rzut oka wydaje się, iż należy pozbyć się pika i zagrać przez kara, trzykrotnie podgrywając ten kolor z ręki (podział 3–3, krótka dycha bądź as u e-N-a). Nie jest to jednak pełna prawda. Otóż powiedzmy, iż W zrzuci ze stołu pika, zabije ♥10 królem w ręce i zagra karo do króla na stole. Istotnie – gdy S pobije go asem, rozgrywający już bez trudu sobie poradzi. Dziadkowy ♦K powinien jednak zostać przepuszczony, wówczas rozgrywający wróci do ręki ♣A i powtórzy stamtąd karem – do damy. I ta figura powinna zostać przez e-S-a przepuszczona! Jeżeli następnie gracz W cofnie się do ręki ♣D i wyjdzie stamtąd trzeci raz w kara, zostanie już położony! Po wzięciu tej lewy asem S wyjdzie bowiem kierem, zaś jego partner pobije ♥9 waletem i ściągnie ♥A (!). To ostatnie zagranie postawi stół w przymusie – aby nie singlować ♣K, W będzie musiał wyrzucić stamtąd fortę w którymś z kolorów młodszych. A wówczas zostanie wpuszczony do dziadka treflem, skąd w końcówce będzie musiał wyjść w pika i oddać e-N-owi dwie wziątki w tym kolorze.

Po wzięciu drugiego kara, aby uratować kontrakt, rozgrywający będzie przeto musiał albo kontynuować tym kolorem ze stołu (równoważne z utratą szansy ♦A 10 x x u e-N-a), albo przejść do ręki ♣D i zagrać w piki, aby wyrobić sobie dziewiątą wziątkę w tym właśnie kolorze (jest jeszcze opcja trzecia: zgrać ♣K oraz ♣D i wyjść z ręki karem, albo pikiem rzecz jasna). Ponieważ i tak nigdy nie ma pewności zdobycia trzech wziątek karowych, warto  rozważyć – przynajmniej jako alternatywną wobec powyższej – i inną metodę rozgrywki. A mianowicie w pierwszej lewie zrzucić ze stołu karo, po czym zagrać przez piki – ♠W na impas. To bowiem zagwarantuje bezwarunkowo grę, jeśli tylko N ma ♠D. Z drugiej jednak strony, aby pierwsza linia działania przysporzyła rozgrywającemu problemów, S musi dwukrotnie przepuścić kara. A nierzadko przecież pobije drugą, albo nawet już pierwszą, rundę tego koloru, aby jak najszybciej powtórzyć kierem…

Ponieważ ♠D siedzi w impasie, do sukcesu prowadzą obie przedstawione wyżej linie postępowania rozgrywającego. Chyba że wpadnie on w zastawioną nań przez e-S-a pułapkę – i po wzięciu  dwóch kar przejdzie do ręki treflem i zagra w kara po raz trzeci…

Do nietrudnego wygrania jest tu też końcówka treflowa, mimo że marnuje się cały mariasz kierowy. Zarówno bowiem kara dzielą się 3–3, jak i wychodzi impas ♠D; na wszelki wypadek da się też skutecznie zaekspasować ♥A… Można także zrealizować siedmioatutowe 4♠. Z ręki W nawet z nadróbką, jako że nie wówczas możliwości efektywnego uruchomienia skrótu kierami, który pozwoliłby e-N-owi zdobyć wziątkę na damę atu.

Najpopularniejszym wpisem będzie tu 400 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 5♠(W!), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 11 (W!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 11 (W!);

BA – 9 (W!).