Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 19 Rozd. S, po partii: EW	♠ Q 3 ♥ 9 7 6 4 3 ♦ 9 6 5 2 ♣ K 6
♠ A J 10 9 ♥ J 10 5 ♦ 4 3 ♣ J 7 5 2		♠ K 4 ♥ K Q 8 2 ♦ K J 10 8 ♣ 10 4 3
	♠ 8 7 6 5 2 ♥ A ♦ A Q 7 ♣ A Q 9 8

¹przy oczywistych zastrzeżeniach co do jakości koloru pikowego nie widać jednak lepszego rozwiązania

²półforsujące, także we Wspólnym Języku, choćby po to, aby przyblokować popartyjnych przeciwników

³karta nieco zbyt słaba na wywoławczą kontrę przeciwko pikom

⁴naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym

⁵negatywny wybór koloru z dublem pikowym albo minipodniesienie (4–6 PC z fitem pikowym)

⁶nadwyżka i ładne honory, niemniej jednak słabiutkie piki i układ niespecjalnie nadający się na odzywkę 2BA

Owszem, od czasu do czasu może uciec końcówka, ale częściej dalsza licytacja e-S-a doprowadzi do przelicytowania karty. Ponadto partner z 10–11  PC powiedziałby nie 2♠, tylko 2BA, także z dublem pikowym.

Proszę zwrócić uwagę, iż jeśli gracz E skontruje 2♠ (opóźniona kontra wywoławcza), często niczym dobrym się to dla jego strony nie skończy. Gdy W z kontry  tej odejdzie – powiedzmy na 2BA (w tej sekwencji powinna to być zapowiedź naturalna), to nawet po wyjaśniającym sytuację w tym kolorze ataku ♠D będzie musiał leżeć bez jednej. Wyrobi sobie bowiem kiery i skompletuje cztery piki oraz trzy kiery, ale to będzie już wszystko. Wpadnie przeto bez jednej, za 100, wcale jeszcze nie najgorzej, jako że 2♠(S) najczęściej zostaną zrealizowane.

Już jednak jego ewentualne odejście na 3♣ (2♣ e-S-a były zapowiedzią sztuczną) doprowadzi do tragedii, tj. bardzo prawdopodobnej wpadki aż bez trzech, za 300. Jeszcze gorzej może skończyć się to rozdanie dla strony WE, gdy W partnerową kontrę ukarni. Otóż grę tę położy jedynie pierwszy wist pikowy i dwukrotne połączenie przez broniących atutów, aby przeciwnik nie zrobił przebitki na stole – i dwóch w ręce; będzie wtedy musiał oddać cztery piki, trefla i karo. Pierwszy wist ♠W jest tu jak najbardziej możliwy, statystycznie mariasz tego koloru znajduje się bowiem w ręce e-S-a, a wówczas nie dojdzie do straty lewy honorowej, zagranie to wymaga wszakże dużej wyobraźni i odwagi. A ponadto nie zawsze musi być skuteczne, jako że czasami będzie po prostu chodziło o to, aby odebrać swoje wziątki w kolorach bocznych i spokojnie poczekać na naturalne lewy atutowe.

W zdecydowanej większości wypadków przeciwko kontraktowi 2♠(S) W wyjdzie po prostu ♥W – i będzie już po herbacie. Rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♥A w ręce, po czym wejdzie na stół ♣K, przebije w ręce kiera, ściągnie ♣A, przebije na stole trefla, przebije w ręce kiera, po czym wyjdzie stamtąd ♣D i albo coś na nią z dziadka wyrzuci, albo przebije ją tam damą atu. I będzie musiał dostać jeszcze dwa kara, król tego koloru leży bowiem pod impasem, a obrońcy będą w którymś momencie musieli w kara zagrać. Słowem, kontrakty 2♠(S) będą bardzo często realizowane.

W protokole rozdania spotkamy przeto odzwierciedlające powyższy fakt zapisy 110 dla NS, ale też – ponieważ nawet bez optymalnej obrony rozgrywka musi być bardzo staranna, stosownie wytempowana – wpadkowe 50 po stronie przeciwnej. A także inne niewysokie wpisy po obu burtach.

Minimaks teoretyczny: 1BA(WE), 7 lew;90dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS, WE!);

♦ – 7 (NS);

♥ – 6 (NS, WE!);

♠ – 7 (NS);       

BA – 7 (WE).