Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ J 10 8 ♥ A 7 4 ♦ Q 8 ♣ A Q 4 3 2
♠ A K 5 ♥ K J 10 6 ♦ 10 9 7 6 3 2 ♣		♠ Q 6 2 ♥ Q 9 ♦ A K J 5 ♣ J 10 8 6
	♠ 9 7 4 3 ♥ 8 5 3 2 ♦ 4 ♣ K 9 7 5

¹nie można dać kontry wywoławczej ze względu na tylko dubla w kierach, na wejście z tak silną czwórką na pewno jednak można sobie pozwolić

²splinter, z takim fitem i układem można zaniedbać ewentualne uzgodnienie kierów

³kontra wistowa raczej jedynie pomogłaby przeciwnikom, ponadto N ma też ♥A

⁴mimo tylko czterech kar karta zdecydowanie za dobra na 5♦, natomiast 4♦ nie u wszystkich par forsują; 5♣ mówi tu o pełnym wyłączeniu oraz braku cuebidów w kolorach starszych, a tym samym o dobrych atutach

⁵inwit wielkoszlemowy z renonsem treflowym i ♠A, ale bez ♥A

⁶także E nie ma ♥A

Tak byłoby najprościej, tym bardziej iż wejście gracza E 1♦ jawi się tu jako ani trochę nie naciągane. W pierwszej chwili przede wszystkim jako wskazanie wistu, a później również jako znakomite otwarcie wygodnej drogi do wspaniałego szlemika. Nie każdy gracz E na taki krok się jednak zdecyduje, a wtedy będzie nieco trudniej:

¹naturalne, ręka niezbyt odpowiednia na wywoławczą kontrę

²zapowiedź w rodzaju forsingu kolorem przeciwnika, E musi mieć przecież do swej dyspozycji jakąś zapowiedź forsującą (szczególnie gdyby był przed pasem, teraz jednak, jeśliby dysponował treflami stosownymi do pokazania ich na szczeblu dwóch, już w pierwszym okrążeniu licytacji zmieściłby się naturalnymi 2♣; tak czy owak, po pasie zapowiedź E o znaczeniu kolor plus fit byłaby tu mniej użyteczna), a niczego innego do wyboru na dobrą sprawę nie ma

³naturalne, 5⁺♦–4♥

⁴to w tej chwili jest z punktu widzenia E najlepszy kontrakt, trefle przecież w końcu jakoś trzyma

⁵krótkość treflowa, zapowiedź nieco ryzykowna, partner może bowiem po prostu mieć kartę w sile 13–15 PC z krótkością w kierach (dlatego nie dał w pierwszym okrążeniu kontry wywoławczej), na pewno posiada też jednak fit karowy: trzy­- lub nawet czterokartowy, sam W jest zaś mocno układowy i z jego punktu widzenia końcówka 5♦ może po prostu być lepsza od bezatutowej

⁶jak poprzednio, w treflach prawie nic się nie marnuje

^{7, 8}jak poprzednio: próba wielkoszlemowa i signoff

Sekwencja druga jest – jak już wspomniałem – nieco ryzykowna – każe bowiem obu graczom licytować trefle w znaczeniu: nie mam trefli/figur treflowych, a to zawsze stwarza pewną pułapkę. Przedstawione wyżej argumentacja i interpretacja są wszakże absolutnie zgodne z aktualnym stanem wiedzy brydżowej, wystarczy przeto, iż obaj partnerzy będą nadawali i odbierali na tej samej długości fali.

Szlemik przepiękny i bezproblemowy w rozgrywce, acz na linii WE wychodzi też bezkłopotliwie 3BA, niektórym rozgrywającym uda się pewnie wziąć nawet na tę grę nadróbkę (na trefla albo po skradzeniu wziątki kierowej). W protokole rozdania wystąpią więc na pewno minimaksowe 1370 dla WE, ale też 600, 620 i 630 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 6♦(WE), 12 lew; 1370 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 12 (WE);

♥ – 8(WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 9 (WE).