Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 10 9 7 ♥ J 8 4 ♦ A 8 6 5 ♣ 10 9 3
♠ Q 6 5 4 ♥ Q 10 6 ♦ 10 7 4 ♣ K 7 6		♠ J ♥ A 7 3 2 ♦ K Q J 9 2 ♣ A 5 4
	♠ A K 8 3 2 ♥ K 9 5 ♦ 3 ♣ Q J 8 2

¹półforsujące, tu jako minipodniesienie

²kontra wywoławcza przeciwko pikom

³naturalne

⁴karta zbyt słaba na bezpośrednią interwencję, tym bardziej że z aktualnym składem musiałaby nią być kontra

⁵negatywny wybór koloru albo minipodniesienie

⁶pas byłby poddaniem się bez walki, przeto W informuje partnera, iż to oni mają w rozdaniu przewagę karty, to jego prosi jednak o zgłoszenie koloru (cała karta, a szczególnie piki, za słaba na 2BA, gdyby zaś W chciał kontrować karnie 2♠, skontrowałby już w poprzednim okrążeniu 2♣ – kolor, który swą kontrą wywoływał partner)

Jak wspomniałem, gdyby W zabrał głos bezpośrednio po 2♣ otwierającego, jego para na pewno przelicytowałaby kartę (prawdopodobnie do beznadziejnych 3BA), jeśliby jednak spasował również na 2♠, poddałby się bez walki. Przecież partner skontrował 1BA, nie powinien więc mieć karty minimalnej (chyba że w atrakcyjnym układzie), to WE mają przeto w tym rozdaniu przewagę siły. Wszystko wskazuje też na to, iż N jest słabiutki, najprawdopodobniej ma więc minipodniesienie, czyli fit pikowy. Oczywiście, w przypadku układu ręki E 1–4–4–4 na WE nie ma koloru uzgodnionego, w turnieju na maksy warto jednak podjąć związane z tym ryzyko. Zgodnie z przewidywaniami 2♠ są w tym rozdaniu nie do położenia – nawet po otwierającym drogę do skrótu ręki rozgrywającego wiście karowym ten ostatni zagra kierem do króla oraz dwa razy w trefle. A po dwukrotnym przebiciu w ręce kar ściągnie ♠A K oraz dobrego trefla i trzynastą kartę tego ostatniego koloru przebije/nadbijedziesiątką atu na stole. Weźmie przeto aż pięć pików (cztery w ręce, w tym dwie przebitki karowe, i jedną w dziadku – przebitkę/nadbitkę trefla) oraz ♦A, ♥K i honor treflowy. Tymczasem 3♦ są na linii WE wykładane, do oddania jest bowiem tylko po jednej wziątce w każdym z kolorów, i podział atutów 4–1 w niczym graczowi E nie przeszkodzi. Co więcej, dzięki korzystnym rozkładom WE byliby też w stanie zrealizować 3♥ – na siedmiu atutach. Ich 2BA mogłyby natomiast zostać położone bez jednej – po ataku w kolor czarny, tyle tylko, iż po pikowym S musiałby zabić pierwszą lewę i otworzyć trefle. Gdyby bowiem W dostał bądź to wziątkę na ♠D, bądź to dodatkowe tempo na wyrobienie i kar, i ♥D, łatwo już wziąłby wymagane osiem lew, a w pewnych okolicznościach nawet dziewięć.

W protokole rozdania spotkamy więc wpisy w wysokości 110 dla WE, rzadko – 120 dla tej strony, ale też bez wątpienia 50, a nawet 110 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dlaWE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 9 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).