Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ K643 ♥ 5 ♦ A72 ♣ KJ985
♠ AJ9 ♥ AT987 ♦ K86 ♣ 63		♠ 82 ♥ KJ642 ♦ J9 ♣ QT74
	♠ QT75 ♥ Q3 ♦ QT543 ♣ A2

¹ tylko 11 PC, ale dobry układ, w tym cztery piki, partner zaś jest po pasie

² solidne podniesienie do 3♥ z fitem w tym kolorze; mimo pięciu kierów nie 4♥, E nie ma bowiem singletona, a (także) jego strona znajduje się po partii

³ tym bardziej teraz E nie powinien „poprawiać się” na 4♥

Na wielu stołach turnieju w rozdaniu tym ostatecznym kontraktem staną się 3♠(S). Rozgrywający ma do oddania dwa piki, karo i kiera, powinien więc bez trudu skompletować dziewięć wziątek. Oczywiście gdyby E poszedł jednak na 4♥ – czy to od razu po kontrze e-N-a , czy to w następnym okrążeniu – S powinien skontrować je na ogólną siłę karty. Ma bowiem układ zrównoważony, zatem ewentualne 4♠ nie wyglądają optymistycznie, tym bardziej że wywoławcza kontra partnera mogła być przysłabiona (S był bowiem po pasie). Z tego samego powodu N nie powinien nic już licytować po kontrze partnera na 4♥, z jego dosyć słabej karty szanse na ewentualne wygranie końcówki w piki także nie wyglądają bowiem oszałamiająco.

Protokoły rozdania powininny zatem zdominować wpisy w minimaksowej wysokości 140 dla NS. Znajdą się w nich też jednak na pewno, choć w wyraźnej mniejszości, 100 oraz 200 dla tej strony – za 4♥ przeciwników bez jednej, odpowiednio: bez kontry i z kontrą. Ale też 100 po stronie WE, niektóre duety NS popędzą bowiem do 4♠ i będą musiały zaznać goryczy porażki bez jednej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS), 9 lew; 140dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 9 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 7 (WE).