Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ AJ ♥ KQJ54 ♦ 975 ♣ Q85
♠ Q43 ♥ AT6 ♦ AT ♣ 97432		♠ KT865 ♥ 82 ♦ QJ63 ♣ J6
	♠ 972 ♥ 973 ♦ K842 ♣ AKT

¹ czyż ta ręka nie jest już definitywnie za słaba na wejście 1♠ w założeniach niekorzystnych?

² mimo 10 PC S ma układ 4333, podniesienie do 2♥ w zupełności zatem wystarczy

albo:

¹ czyż ta ręka nie jest już definitywnie za słaba na wejście 1♠ w założeniach niekorzystnych?

² mimo 10 PC S ma układ 4333, podniesienie do 2♥ w zupełności zatem wystarczy

³ no to może z nią chociaż ożywić 2♠ należy?

⁴ maksimum siły, równy układ, tylko trzy kiery

⁵N odejdzie na 3♥, nawet gdyby miał je przegrać, jest przecież przed partią

albo:

¹ wątpliwe, mocno dyskusyjne, ale…

² z solidnymi 10 PC S powinien rozpocząć od kontry

³ także W jest maksymalnie silny, nie powie więc 2♠, tylko najpierw zgłosi rekontrę

⁴ naturalne, wskazują też jednak, że wejście było podlimitowe

⁵pora na pokazanie fitu kierowego

⁶ oczywiste

⁷ maksimum siły, równy układ, tylko trzy kiery

⁸N odejdzie na 3♥, nawet gdyby miał je przegrać, jest przecież przed partią

Znów sporo możliwości, z których wynikną kontrakty 2♥(N), 3♥(N) albo może nawet – raczej jednak nieczęsto – 2♠(E). Grający w kiery zawodnik N może zostać ograniczony do tylko ośmiu wziątek, ale bezwarunkowo jedynie po ataku w kara i zmontowaniu przez broniących przebitki w tym kolorze. Odda wówczas dwa kara, ♥A, przebitkę karową oraz pika. Po innym pierwszym wiście, na przykład pikowym, będzie już już wprawdzie mógł wziąć dziewięć lew, ale jedynie wówczas, gdy zlokalizuje ♦A w ręce W (co na ogół nie będzie jednak łatwe) i zagra ten kolor dwa razy dołem, a nie blotką do króla.

Z kolei, gdyby strona WE grała 2♠, na pewno zrobiłaby swoje, ma bowiem do oddania jedynie dwa trefle, kiera, asa atu oraz karo. To ostatnie – bądź w zamian drugą wziątkę atutową – odda jednak bezwarunkowo tylko wówczas, gdy padnie pierwszy wist kierowy, a potem nastąpi dalsza staranna obrona, polegająca między innymi – ale też przede wszystkim – na tym, że na zagraną z ręki E w trzeciej lewie koloru ♦D S nie położy króla. Po pierwszym wiście w kiera konieczność takiego postępowania szybko jednak stanie się oczywista. Natomiast po innym ataku – powiedzmy, że ♣A – grający w piki zawodnik E będzie już w stanie skompletować nawet dziewięć wziątek. Zabije bowiem zagranego w drugiej lewie przez e-S-a kiera (choć będzie nawet mógł go przepuścić) asem na stole i wyjdzie stamtąd blotką atu. Załóżmy, iż N wskoczy wówczas ♠A i zagra ♥K D. Rozgrywający przebije w ręce, zaimpasuje kara dziesiątką na stole i zagra stamtąd w trefla. W toku dalszej gry rozgrywający albo ściągnie drugi raz atu i zaekspasuje ♦K, albo jedną przebitką w ręce wyrobi sobie forty treflowe. Są też inne warianty gry, bez ataku kierowego E zawsze jednak będzie w stanie skompletować przy grze w piki dziewięć wziątek.

W protokole rozdania spotkamy zatem zarówno zapisy 110 i 140 dla NS, jak i wpadkowe 50 po stronie przeciwnej. A od czasu do czasu 200 dla NS – za 3♠(E) z kontrą bez jednej oraz okazałe 730 po stronie przeciwnej – za zrealizowane przez E 3♠ z kontrą po wiście ♣A.

Minimaks teoretyczny: 3♥(S!), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9 (S!);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS).