Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ A ♥ J52 ♦ KQ9 ♣ A98732
♠ T432 ♥ QT9 ♦ 8743 ♣ K5		♠ KJ875 ♥ AK64 ♦ AJ ♣ T6
	♠ Q96 ♥ 873 ♦ T652 ♣ QJ4

Nasz System:

¹ kuszą 2♠, choćby po to, aby zablokować przeciwników

² otwierający zdobędzie się najprawdopodobniej na ożywienie licytacji, choćby po to, by przeciwnicy nie grali tak nisko

³ kontra wywoławcza, nadwyżkowa

⁴ teraz już W musi zaakcentować potencjał swojej ręki przy grze w piki skokiem na 3♠

⁵ a E raczej powinien spasować, partner spasował przecież po jego 1♠

albo:

¹ możliwe 2♠, choćby po to, aby zablokować przeciwników

Wspólny Język:

¹ precisionowskie

² teraz już W, z czterokartowym fitem, musi podnieść do 3♠, tym bardziej ze z silniejszą ręką zapowiedziałby 3♣

³ mimo świadomości tego ostatniego faktu wielu graczy E i tak najprawdopodobniej nie powstrzyma się przed (błędnym) dołożeniem końcówki

A powinni, partner bowiem istotnie dysponował silniejszą akcją, jego 3♠ powinny więc zostać uszanowane. Tak czy owak, przeciwko pikowej grze E S zaatakuje ♣D, broniący oddadzą zatem natychmiast dwie wziątki w tym kolorze. A potem przeciwnicy wezmą jeszcze karo oraz dwie lewy atutowe, rozgrywający powinien zatem zostać ograniczony do jedynie ośmiu wziątek. Chyba, rzecz jasna, iż S wyjdzie w kolor czerwony, wówczas rozgrywający ucieknie z jednym przegrywającym treflem. Po zagraniu ze stołu w atu, a potem ściągnięciu jeszcze ♠K, będzie bowiem kontynuował kierem i na fortę tego koloru pozbędzie się ze stołu trefla. Odda wówczas dwa piki, karo i tylko jednego trefla. Wyszłyby natomiast zawsze 3♠(W).

W protokole tego rozdania spotkamy więc zarówno 110 oraz minimaksowe 140 dla WE [te ostatnie za nieobłożone 3♠(E)], jak i wpadkowe 50 oraz 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 3♠(W!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (W!);

BA – 7 (NS).