Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ 98652 ♥ KQ ♦ A643 ♣ 42
♠ QT3 ♥ 73 ♦ J972 ♣ KQT7		♠ J7 ♥ A654 ♦ KQT8 ♣ J53
	♠ AK4 ♥ JT982 ♦ 5 ♣ A986

¹ to na pewno nie jest pierwszo- czy drugoręczne otwarcie, szczególnie po partii

² tzw. negatywny wybór koloru, tu: 6–10(11) PC z dubletonem kierowym (z ładnymi 11 mogłyby już paść 2BA)

³ opis ręki otwierającego: modelowo 3–5–1–4, tu zapowiedź nieco naciągana, w zasadzie wymaga ona bowiem przynajmniej lekkiej nadwyżki honorowej (a tu S ma tylko nadwyżkę układową)

⁴ z pięcioma pikami, bezcennym mariaszem w podstawowym kolorze partnera i bocznym asem przyjęcie bardziej niż oczywiste

albo:

¹ to na pewno nie jest pierwszo- czy drugoręczne otwarcie, szczególnie po partii

² tzw. negatywny wybór koloru, tu: 6–10(11) PC z dubletonem kierowym (z ładnymi 11 mogłyby już paść 2BA)

³ wielu graczy S z jedynie 12 PC spasuje na negatywny wybór koloru partnera

Tymczasem końcówka w piki jest tu absolutnie z góry, gra się ją łatwiutko. Rozgrywający bez trudu wyrobi sobie kiery i ograniczy swoje przegrywające do pika, kiera oraz kara (bądź trefla – po otwarciu przez przeciwników tego koloru). Na pewno jednak przeciwko 4♠(N) E wyjdzie w ♦K. N zabije na stole ♦A i zagra kiera do króla (choć wolno mu też będzie ściągnąć wcześniej ♠A). Obrońca E zabiłby ♥A (przepuszczenie nic by mu nie pomogło, a gdyby podobnie potraktował zagraną następnie z ręki e-N-a ♥D, rozgrywający walczyłby już o nadróbkę – i mógłby ją już zdobyć nawet bez żadnej dalszej pomocy ze strony przeciwników i – powiedzmy – kontynuowałby karem. Rozgrywający przebiłby na stole, ściągnął ♠A, przeszedł do ręki ♥D, wrócił do dziadka ♠K i zagrał stamtąd dobrego kiera. Aby ograniczyć przeciwnika do dziesięciu wziątek, obrońca W musiałby koniecznie pobić tę lewę ♠D (z ręki N – karo) i odebrać karo, inaczej N wziąłby już nadróbkę. Zrzuciłby mianowicie z ręki karo i kontynuował ze stołu kolejnym dobrym kierem, aby pozbyć się na niego z ręki ostatniego tamtejszego kara. I gracz W dostałby już tylko wziątkę na damę atu.

I uwaga ostatnia: na Zachodzie w zasadzie każdy zawodnik S dałby ze swoją ręką rebid 2♠, mimo tylko trzech kart w tym kolorze. Ponieważ także w Polsce takie podejście staje się coraz bardziej popularne, a aktualna karta S jest na nie wręcz idealna, na pewno spotkamy również sekwencje:

¹ to na pewno nie jest pierwszo- czy drugoręczne otwarcie, szczególnie po partii

² przede wszystkim ze względu na znakomite figury w podstawowym kolorze partnera

W protokole rozdania spotkamy więc następujące wpisy: minimaksowe 620 dla NS oraz – obawiam się, że w dużo większej liczbie – tylko 110, ewentualnie (rzadko) 140, dla tej samej strony. Te ostatnie będą rzecz jasna rezultatem gier w kiery, kiedy to tylko wist w kolor czerwony definitywnie ograniczy rozgrywającego do ośmiu wziątek. Po ataku w kolor czarny mógłby on już wziąć lew dziewięć, piki są jednak niewygodne do pierwszego wistu, a trefle będą przy tych stołach licytowane jako drugi kolor rozgrywającego. Należy się zatem spodziewać, że kontrakty 2♥(S) będą na ogół realizowane bez nadróbki.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew; 620 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 10 (NS);

BA – 8 (NS).