Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 17 Rozd. N, po partii: -	♠ QT7 ♥ A8 ♦ KT864 ♣ T87
♠ KJ53 ♥ KQ2 ♦ J7 ♣ AJ43		♠ A9864 ♥ J ♦ A932 ♣ K65
	♠ 2 ♥ T976543 ♦ Q5 ♣ Q92

¹ skaczące uzgodnienie 3♠ powiedziałoby o ręce wybitnie treflowo-pikowej

² opis ręki odpowiadającego, modelowy układ: 5–1–4–3

³ W ma nadwyżkę, ale partnerowy singiel kierowy nadzwyczaj mu nie pasuje, w zasadzie powinien więc już teraz zapowiedzieć końcówkę

Ostatecznie mogłby też uzgodnić zachęcająco piki zapowiedzią 3♠, po cuebidowych 4♣ partnera i tak musiałby jednak wycofać się na 4♠. A E – z ręką minimalną miltonowo (choć z ładnymi, wysokimi honorami) już wyżej sam by nie ruszył (chociażby dlatego, iż wiedziałby, że W nie posiada ani ♦K, ani ♥A).

Zarówno uzgodnienie tego koloru, jak i wyhamowanie w 4♠ to standard, na ogromnej większości stołów turnieju ostatecznym kontraktem stanie się zatem właśnie rozgrywana przez E końcówka w piki. I jeśli tylko przeciwko takiej grze obrońca S zawistuje w kiera (a powinien tak postąpić, chociażby z braku atrakcyjnej alternatywy), rozgrywający zostanie ograniczony do 10 lew; będzie bowiem musiał oddać ♥A, pika oraz karo. Po każdym innym ataku E mógłby natomiast dwa razy zaatutować, zgrać cztery lewy treflowe, impasując po drodze damę w tym kolorze, na fortę treflową pozbyć się z ręki ♥W, zaekspasować e-N-owi ♥A (bądź nawet wyrobić sobie ♥K dwoma przebitkami tego koloru w ręce) i zagrać ♦A i karem. Jedno karo z ręki zostałoby potem przebite na stole, a drugie wyrzucone na tamtejszą ♥D/K. Nietrudna, acz nieco ryzykowna, droga do 11 wziątek stałaby zatem otworem.

Pierwszy wist w kiera jest jednakże ze wszech miar oczywisty, przeto podstawowym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania będzie 420 dla WE. Minimaksowe 430 dla tej strony – za 10 lew na końcówkę bezatutową – osiągnąć będzie raczej niełatwo.

Minimaks teoretyczny: 4BA(WE), 10 lew; 430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (WE);

♦ – 9 (W!);

♥ – 7 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 10 (WE).