Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ 95432 ♥ AQT2 ♦ 5 ♣ 732
♠ J ♥ J843 ♦ K932 ♣ AKT4		♠ AQT86 ♥ 76 ♦ QJT87 ♣ 9
	♠ K7 ♥ K95 ♦ A64 ♣ QJ865

¹ dwukolorówka Wilkosza

² do koloru partnera

³ piki i młodszy

⁴ wywołanie koloru młodszego

⁵ piki i kara

⁶ w tych założeniach wchodzą w grę inwitowe 4♦ – wówczas otwierający nie powinien jednak przyjmować tego zaproszenia, przede wszystkim ze względu na zbyt dużo wartości w pikach (zwłaszcza ♠D) – kolorze mocno prawdopodobnej krótkości w ręce partnera

albo:

¹ dwukolorówka Wilkosza

² do koloru partnera, zasadniczo blokujące

³ kara i kolor starszy

⁴ z własnej karty W z dużym prawdopodobieństwem może uznać, ze starszym kolorem partnera są piki

¹ dwukolorówka piki i młodszy

² do koloru partnera

³ piki i kara

⁴ w tych założeniach wchodzą w grę inwitowe 4♦ – wówczas otwierający nie powinien jednak przyjmować tego zaproszenia, przede wszystkim ze względu na zbyt dużo wartości w pikach (zwłaszcza wszystkim ♠D) – kolorze mocno prawdopodobnej krótkości w ręce partnera

E rozpocznie tu od dwukolorowych2♦ Wilkosza bądź polskich 2♠, co otworzy jego stronie drogę do gry w kara – najczęściej na szczeblu trzech, od czasu do czasu – czterech. Każda racjonalna rozgrywka łatwo doprowadzi do wzięcia przez rozgrywającego 10 lew, leci bowiem drugi ♠K. A wist w kolor czarny – w trefle jak najbardziej prawdopodobny – pozwoli nawet przeciwnikowi na wyrzucenie z ręki E jednego z przegrywających kierów (na ♣K) i skompletowanie 11 wziątek. W protokole rozdania spotkamy zatem przede wszystkim minimaksowe 130 oraz 150 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 4♦(WE), 10 lew; 130 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 10 (WE);

♥ – 7(WE);

♠ – 7(WE);

BA – 7 (WE).