Rozdanie 21; rozdawał N, po partii NS.

	♠ K95  ♥ 974  ♦ 72  ♣ 97632
♠ J872 ♥ J5 ♦ AQ1094 ♣ 104		♠ AQ43 ♥ AK103 ♦ K53 ♣ Q5
	♠ 106 ♥ Q862 ♦ J86 ♣ AKJ8

Nasz System:

¹ W nie pokazuje kar, bo chodzi mu jedynie o wybór optymalnej końcówki pomiędzy 3BA a – ewentualnie – 4♠

² minimum wielkiego bez atu z czterema pikami

Wspólny Język:

¹ odwrotka

² 7–10 PC, tylko cztery piki

Ta standardowa gra kończąca winna zostać osiągnięta na w zasadzie każdym stole październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2012. Przeciwko ostatecznym 4♠(W) obrońca wyjdzie najprawdopodobniej ♦2 – z nadzieją, że może uda mu się trzecią rundę tego koloru przebić (ma bowiem trzeciego krola atu, może położonego za asem gracza W). Nic z tego, rozgrywający weźmie bowiem pierwszą lewę ♦A w ręce, po czym powinien rozegrać atuty najnormalniej na świecie, to znaczy zrobić impas ♠D na stole i ściągnąć ♠A. Owszem, istnieje zagrożenie przebitką karową, z drugiej jednak strony jednym ze sposobow jej zrealizowania przez obrońców może być dostanie się do ręki gracza N pierwotnie trzecim ♠K (położonym pod impasem, po pseudobezpiecznym zagraniu przez rozgrywającego ♠A i pikiem – do waleta w ręce), dopuszczenie partnera treflem i zagraniu przez tego ostatniego w karo – do przebitki właśnie.

Należy zatem zagrać pika do damy i ♠A, a następnie kontynuować karami – z nadzieją, że może uda się wyrzucić na nie z dziadka choćby jednego trefla. Nic z tego, N przebije ♠K trzecią rundę kar, po czym na pewno wyjdzie w wielokrotnie już zalawintalowane przez partnera trefle. A nawet bez żadnego lawintala, też – widząc stół – powinien sobie łatwo poradzić.

Zdecydowanie najpopularniejszym wpisem w protokołach tego rozdania winno zatem być 420 punktów po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (WE);

♦ – 10 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 8 (WE).