Rozdanie 19; rozdawał S, po partii WE.

	♠ Q9  ♥ 4  ♦ AQJ64  ♣ 109643
♠ 432 ♥ K1095 ♦ K82 ♣ AKQ		♠ A8765 ♥ Q873 ♦ 107 ♣ 72
	♠ KJ10 ♥ AJ62 ♦ 953 ♣ J85

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych; tu z akurat kara dużo lepsze od trefli, w korzystnych założeniach N może sobie jednak na taką zapowiedź jak najbardziej pozwolić

albo:

¹ dwukolorówka 5⁺–5⁺ na młodszych; tu z akurat kara dużo lepsze od trefli, w korzystnych założeniach N może sobie jednak na taką zapowiedź jak najbardziej pozwolić

² kontra wywoławcza – na kolory starsze

Ze swoją dwukolorową ręką gracz N powinien tu zawalczyć, także po otwarciu W silnym 1BA, co doprowadzi to jego stronę do kontraktu 3♣(S). Najprawdopodobniej będący na pierwszym wiście W rozpocznie od ściągnięcia ♣A K D, a następnie wyjdzie – powiedzmy w kiery. Rozgrywający zabije w ręce ♥A, zaimpasuje kara, a potem zagra w piki, tak aby na pewno dostać się tym kolorem do ręki (tj. dziadkową ♠D będzie musiał przejąć w ręce ♠K). Umożliwi mu to powtórzenie impasu w karach, a będzie to równoznaczne ze zrealizowaniem kontraktu.

Nie każdemu graczowi S będzie jednak pozwolone te 4♣ wygrać. ZawodnikE – z układem 5–4 w starszych – będzie bowiem mógł tę zapowiedź wywoławczo skontrować, jego partner wybierze wówczas do gry kiery. Kontrakt 3♥(W) nie zostanie najprawdopodobniej skontrowany. Co więcej, aby grę tę położyć, obrońca N musiałby przeciwko niemu wyjść singlową ♥4 (!). Po zabiciu tej lewy ♥A odwróciłby w karo i broniący odebraliby dwie wziątki w tym kolorze. A ponadto należałyby im się dwa piki, kontrakt 3♥(W) zostałby więc obłożony bez jednej. Nawet jeżeli jednak S pierwszą lewę by przepuścił, a rozgrywający – po wzięciu jej zagrał ♣A K D i wyrzucił ze stołu karo, a potem puścił pika wkoło, zostałby położony, gdyby gracz S połączył drugi (albo drugi i trzeci) raz atu, a potem – po wzięciu drugiej lewy pikowej…

… dopuścił karem partnera, a ten wyszedłby w trefla – pod potrójny renons, w lewie tej S pozbyłby się swojego ostatniego pika. Oprócz ♥A, dwóch pików i kara obrońcy musieliby więc dostać jeszcze jedną wziątkę atutową. I w tym wypadku 3♥(W) zostałyby zatem położone bez jednej.

Gdyby zaś przeciwko 3♥(W) wyszedł na pierwszym wiście w trefla, gra mogłaby już zostać zrealizowana. Rozgrywający zgrałby bowiem ♣A K D, by pozbyć się ze stołu kara, a potem puściłby pika wkoło (albo zagrał ♠A i pikiem). Powiedzmy, że gracz S dopuściłby następnie partnera karem, a ten kontynuowałby ♠D. Rozgrywający koniecznie musiałby pobić tę lewę ♠A na stole, a następnie mógłby ponowić pikiem (bądź zagrać ♥7 wkoło). JeżeliS zagrałby następnie ♥A i kierem, W wziąłby ostatnie cztery lewy na obustronne przebitki karowo-pikowe (w dziadku – w ręce). Jeśli natomiast w ósmej lewie S wyszedłby w karo, gra toczyłaby się podobnie, prawy obrońca dostałby jeszcze tylko wziątkę na asa atu.

Wniosek stąd, iż turniejowych protokołach tego rozdania będą dominować wpisy w wysokości 110 dla NS, znajdą się w nich też jednak i inne: 140 dla WE oraz – dosyć rzadko – 100 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 3♣(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (W!);

BA – 6 (NS).